ทั้งคู่กลับมาที่ห้องทำงานอีกครั้ง ก่อนที่ต่างคนจะต่างทำงานของตนเอง ฟางข้าวลอบมองชายหนุ่มเป็นบางครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาแปลกไปจริงๆ เขาเคร่งขรึมซึ่งโดยปกติแล้ว ชายหนุ่มจะคอยแกล้งฟางข้าวอยู่เรื่อยๆ แต่ตอนนี้เขากลับเคร่งเครียดเหมือนคนกำลังขบคิดอะไรบางอย่างอยู่
" พี่อิทธ์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ หน้าเครียดเชียว " ฟางข้าวเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม ก่อนจะใช้ปลายนิ้วชี้กดลงบริเวณหว่างคิ้ว เพื่อแก้ปมคิ้วที่กำลังขมวดอยู่
อิทธ์ยิ้มเล็กน้อยกับความใส่ใจของฟางข้าว ก่อนจะกุมมือนุ่มไว้ แล้วใช้ปลายจมูกคมสูดดมความหอมจากมือเรียวสวย
" พี่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่เครียดเรื่องงานนิดหน่อย " ชายหนุ่มไม่ยอมเล่าเรื่องทัศสิกาให้เธอฟัง เพราะเขาคิดว่าคงไม่สำคัญอะไร เรื่องมันจบไปนานแล้ว
" ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ " ฟางข้าวบอกไปอีกอย่าง ทั้งที่ใจของเธอตอนนี้ สงสัยในความสัมพันธ์ของทัศสิกากับอิทธ์เหลือเกิน
หญิงสาวหันหลังเพื่อจะเดินกลับไ
