แม้ฟางข้าวพยายามที่จะหลบฉากออกไป แต่ทัศสิกาก็พยายามจะขวางเธอเอาไว้
" ดูคุณจะมั่นใจจริงๆนะคะ ว่าคุณอิทธ์เขาจะกลับไปหาคุณ " ฟางข้าวกัดฟันพูดออกไป เธอพยายามที่จะข่มอารมณ์อย่างที่สุด
" อิทธ์เขาเป็นคนแบบนี้แหล่ะ ถ้าเขางอนหรือโกรธเขาจะทำเป็นไม่สนใจ แล้วถ้าเขาเห็นว่าเธอสำคัญกับเขาจริงๆ เขาคงเปิดเผยกับคนอื่นที่บริษัทไปแล้วมั้งว่าคบกันเธอ เขาคงไม่ให้เธออยู่แบบ หลบๆ ซ่อนๆ อย่างนี้หรอกเธอว่าจริงมั้ย
และที่สำคัญเขายังรักและรอฉันอยู่ ฉันนี่แหล่ะจะเขี่ยเธอให้พ้นจากตำแหน่งนางบำเรอหน้าจืดเอง " ทัศสิกากล่าวจบแล้วเธอก็หมุนตัวแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร
ฟางข้าวมีน้ำตาเอ่อคลอดวงตาสวยทั้งสองข้าง ก่อนที่มันจะไหลอาบลงมาที่แก้มของเธอ ความจริงที่ทัศสิกาพูดมันคอยตอกย้ำปมในใจของเธอที่มีอยู่
หญิงสาวรีบกลับเข้าไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง เพื่อจัดการกับคราบน้ำตาของตนเอง แต่ดูเหมือนเธอไม่อาจหยุดมันได้
ฟางอยู่ในห้องน้ำร่วม
