พลาดรักหัวใจทระนง

พังหมดแล้ว...1

"พี่เมฆเลือกได้ ชีวิตเป็นของพี่เมฆ ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตามพี่เมฆมีสิทธิ์ปฏิเสธ" ปิ่นธาราเอ่ยออกมา ส่วนคนที่ฟังก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอรู้ความจริง ว่าทำไมเขาถึงยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่รู้เลยว่าจะไปกันรอดหรือเปล่าอย่างเธอ เธอจะยังขัดขืนการแต่งงานอยู่อย่างนี้หรือเปล่า

เรื่องนี้เป็นห่วงเดียวของคุณสุวิทย์บิดาของเธอ ซึ่งเขาก็ตกปากรับคำท่านไปแล้ว คงมีเพียงแต่ปิ่นธาราเท่านั้นที่ไม่ทราบเรื่องนี้ ที่สำคัญคุณสุวิทย์ไม่ต้องการให้ปิ่นธารารู้เรื่องนี้ ก็เลยทำให้ทุกคนต้องลำบาก กับอาการโมโหของปิ่นธาราตอนนี้

"ชีวิตมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกปิ่น มันมีเงื่อนไขอะไรเยอะแยะ ก็แค่ตกลงแต่งงานกันแค่นั้นก็จบ" สิ้นคำของชายหนุ่ม ทั้งคู่ก็เงียบงัน สายตาประสานกันด้วยความดื้อดึงราวกับไม่มีใครยอมใคร ทั้งที่ในความจริงแล้ว หัวใจของทั้งคู่เริ่มสั่นไหวโดยที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ตัว แต่ปิ่นธาราซะอย่าง เธอไม่มีทางยอมศิโรราบง่ายๆ หรอก

“คุณก็พูดง่ายสิคะร้อยตำรวจเอกเมฆา เรื่องแต่งงานกันเป็นเรื่องเล่นๆ สำหรับคุณเหรอ ฉันเป็นผู้หญิงฉันก็อยากแต่งงานครั้งเดียว และที่สำคัญฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับคุณ” ปิ่นธารากอดอกแน่น เรียกชื่อของเขาเต็มยศ เสียงหวานสั่นด้วยความโกรธจัด แค่ตกลงแต่งงานแล้วจบอย่างนั้นเหรอ เธอน่ะจบชีวิตซะมากกว่า พูดง่ายแต่ทำยากเหลือเกิน

"พี่ไม่รู้หรอกนะว่าปิ่นคิดอะไรอยู่ แต่สำหรับพี่ถ้ามันมีความต้องการของคุณพ่อ พี่ไม่มีทางปฏิเสธแน่ๆ " เมฆาหลุบตามองเธอเล็กน้อย ก่อนตอบเสียงเข้ม คำพูดของเขามันทำให้เธอหมั่นไส้มากกว่าเดิมเสียอีก

“แล้วทำไมถึงอยากแต่งนักล่ะ นี่อย่าบอกนะว่าพี่หลงรักปิ่น” ปิ่นธาราหัวเราะหยัน เธอพูดเพื่อประชดเขา เธอไม่ได้คิดว่าเขาจะรู้สึกกับเธอแบบนั้นจริงๆ หรอก ดูเหมือนว่าเขาเต็มใจอย่างที่สุด จนเธอคิดว่าเขาไม่ได้ถูกบังคับแต่งงาน เธอก็เลยเอ่ยถามประชดเขาออกไป

"ก็ไม่แน่นะ" เมฆาก้าวเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง ดวงตาจ้องลึกลงไปในตาของเธอ ราวกับจะอ่านใจให้ทะลุ ท่าทางของเขาตอนนี้มันทำให้ปิ่นธาราคิดไปว่าเขาชอบเธอจริงๆ แต่ความเป็นจริงแล้วเขาแค่แกล้งเธอเท่านั้น

"อย่ามาล้อเล่นแบบนี้สิ" ปิ่นธาราเอ่ยเสียงสั่น เขาไม่มีทางรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หรอก ปิ่นธาราได้แต่ปลอบใจตนเอง