สายตาของทั้งสองสบกันอย่างเงียบๆ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนใบหน้าของคนทั้งสอง พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เพราะหัวใจของพวกเขาสื่อสารกันได้ทั้งหมด ปิ่นธารารู้สึกถึงความปลอดภัยและความรักจากเมฆา น้ำตาแห่งความโล่งใจไหลรินออกมาเงียบๆ
“ปิ่นมีความสุขจริงๆ ค่ะ” เธอกระซิบเบาๆ กับเขา เพื่อบอกความรู้สึกจริงๆ ที่เธอมีต่อเขา
"พี่ก็มีความสุขที่สุดที่ได้อยู่กับปิ่นแบบนี้" เมฆายิ้มบางๆ ประคองใบหน้าของเธอไว้ด้วยมือทั้งสอง
"ต่อไปนี้สัญญากับพี่นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ปิ่นต้องเคลียร์กับพี่ก่อน อย่าหนีไปแบบนี้อีก" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ถ้าเธอถามเขาสักนิด เรื่องราวมันคงไม่บานปลายแบบนี้
"ค่ะ ปิ่นสัญญา" ปิ่นธาราเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้มันกลายเป็นบทเรียนให้เธอได้อย่างดี มันจะไม่มีครั้งที่สองอีกต่อไป เธอต้องเชื่อมั่นในตัวเขา แล้วจับมือกันผ่านเรื่องราวที่เข้ามาให้ได้
เมฆาได้ยินอย
