"ปิ่นชอบเวลาที่พี่เมฆจริงจังแบบนี้ที่สุดเลย" ปิ่นธาราเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะซุกหน้าเข้ากับอกเขาอีกครั้ง พลางหัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี ทั้งสองอยู่ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ปิ่นธารายังคงแกล้งเขาด้วยรอยยิ้มซุกซน ส่วนเมฆาเองก็เริ่มยอมให้ความปรารถนาค่อยๆ ก่อตัวขึ้น
ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความโรแมนติก และแรงดึงดูดระหว่างกันและกันของคนทั้งคู่เริ่มเข้มข้นขึ้น แต่ยังคงอยู่ในขอบเขตที่สามารถควบคุมได้ ปิ่นธารายังคงซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเมฆา หัวใจเต้นแรง ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น ทำให้ความรู้สึกทั้งสองเริ่มร้อนแรงขึ้น
"พี่ไม่ไหวแล้วนะปิ่น" เมฆาโน้มตัวเข้ามาใกล้ ใบหน้าของเขาเกือบชิดใบหน้าของเธอ เขาพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น
"พี่เมฆเป็นอะไรคะพี่ถึงจะไม่ไหว" ปิ่นธารายิ้มบางๆ พลางซุกหน้าลงอีกครั้งอย่างขี้เล่น เธอไม่ได้รู้เลยว่าเธอกำลังทำให้ ความปรารถนาในร่างกายเขาก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง
อารมณ์ปรารถนาระ
