กุลนิดาไม่อยากได้ยินคำว่าตาย เธอทำใจไม่ได้จริงๆ
“ฉันรู้ค่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ฉันเห็นข่าวแล้ว ขอร้องละ อย่าพูดถึงเขาถึงเรื่องนั้นอีกเลย ฉันยังทำใจไม่ได้” มือเล็กๆ แอบปาดน้ำตาแม้จะพยายามฝืนแล้ว แต่เธอห้ามทำนบน้ำตาไม่ได้จริงๆ กุลนิดาไม่อาจฟังต่อไปได้ เธอไม่อยากรับรู้ความจริงอันโหดร้ายว่าเขาตายไปแล้ว
ความรู้สึกโหวงหวิวอ้างว้างเกาะกุมหัวใจขึ้นมาทันที เธอมันโง่เองที่ทำร้ายตัวเองและลูก ปล่อยให้น้ำอิงขาดพ่อมาหลายปี พอตาเริ่มสว่าง มีเค้าลางว่าชีวิตครอบครัวมีวี่แววไปในทางที่ดี เธอก็เสียเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ พอเสียเขาไปแล้วจึงได้รู้ว่ารักเขาเข้าเสียแล้ว
รู้แบบนี้ไม่น่ามีทิฐิเลย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไม่ตั้งแง่กับเขาอีก เธอจะบอกรักเขา และขอให้เขาเป็นพ่อลูกคนต่อไป และทุกๆ คนของเธอ
แอชลีย์กุมมือน้องสะใภ้ไว้แน่น “เอาละ ฉันเข้าใจเธอนะ ครูซต้องจัดการเรื่องสำคัญที่อเมริกา ครูซบอกว่าไรอันฝากของส
