วันเสาร์ที่สองของเดือนมกราคม กุลนิดาต้องรีบตื่นแต่เช้าเพราะปีนี้ทางโรงเรียนนำงานกีฬาสีมาจัดควบคู่รวมกับวันเด็ก กิจกรรมสำหรับเด็กๆ มากมายจัดขึ้นยิ่งใหญ่กว่าทุกๆ ปี
แม้ว่าเธอเพิ่งข่มตาหลับไปได้เมื่อตอนตีสี่ ในเช้าวันนี้ ความสวยสดบนใบหน้าของหญิงสาวจึงดูลดลงไปบ้าง ดวงตาคู่งามที่เคยหวานล้ำ เวลานี้เห็นชัดว่าบวมเป่งจากการร้องไห้อย่างหนักมาตลอดคืน ผิดกับน้ำอิงที่วันนี้ดูจะตื่นเต้น สีหน้าระรื่นมากเป็นพิเศษ กุลนิดามองหน้าลูกก็ไม่สามารถทำใจบอกความจริงกับลูกได้ เธออยากเห็นลูกมีความสุขแบบนี้ทุกวัน
แต่ว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อพ่อของแกได้จากไปตลอดกาลแล้ว กุลนิดาข่มความรู้สึกปวดร้าวลงไปอย่างสุดกลั้น เธอต้องฝืนตัวเองให้แข็งแกร่งแค่ไหนที่จะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วพาน้ำอิงออกมาโรงเรียนในเช้าวันนี้
มือบางของกุลนิดายกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลซึมออกไปเบาๆ เธอพยายามโทร.หาครูซตลอดทั้งคืน เธออยากรู้ว่าร่างกายของ
