“นี่คุณบุกรุกบ้านคนอื่นยามวิกาล แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าห้องที่ปีนเข้ามาเป็นห้องนอนของฉัน”
“ผมเห็นจีสตริงสีชมพูของคุณแขวนอยู่กับชุดนอนแบบใส่แล้วไม่ได้นอนหน้าตู้เสื้อผ้าเลยรู้ว่าเป็นห้องคุณ”
กุลนิดาหน้าร้อนผ่าว เธอไม่มีทางใส่อะไรแบบนั้นมือเล็กๆ จึงระรัวไปที่แผ่นอกกว้าง “คนบ้า ฉันไม่มีชุดแบบที่คุณพูดหรอก ชุดแบบนั้นคุณคงจะซื้อให้ผู้หญิงบ่อยสิ แล้วใครอนุญาตให้ปีนห้องฉัน”
“ก็ผมอยากทดสอบดูว่าปีนยากไหม ด้วยความเป็นห่วงเลยนะครับ ผมจะเรียกช่างมาติดเหล็กดัดให้ในวันพรุ่งนี้”
“สัญญามาก่อนว่าถ้าคุณจะมาหาลูก มาขอนอนที่นี่คืนไหนห้ามปีนหน้าต่างห้องนอนฉันเข้ามาอีก”
“ก็ได้ผมสัญญาจะไม่ปีนหน้าต่างห้องนอนคุณอีก แต่ผมไม่สัญญานะว่าจะไม่คิดปีนเตียงคุณ”
“ฝันไปเถอะ เตียงฉันไม่ต้อนรับผู้ชายเจ้าชู้ มีเมียไปทั่วแบบคุณ ถ้าคิดปีนขึ้นมาฉันถีบตกเตียงจริงด้วย” กุลนิดาเชิดใส่เขา ปกติเธอไม่เคยพูดจาไม่สุภาพ เพราะเกรงจะเป็น
