1.23 PM.
"ผีเสื้อๆๆ"
เสียงของซุสดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งไปทั่วด้วยความตื่นตาตื่นใจหลังจากเราเดินทางมาจนถึงสวนดอกไม้บนเนินเขาที่อยู่ห่างจากโรงแรมที่เราพักเกือบห้าสิบกิโล ผมมองซุสที่วิ่งนำไปตามทางก่อนหันมองโรสที่กำลังจับหมวกตัวเองไม่ให้ปลิวตามลมอยู่ด้วยความรู้สึกที่มันดีอย่างบอกไม่ถูก
"พี่หาเชื่อกมามัดให้ดีไหมคะ?"
โรสหันมามองผมก่อนจะส่ายหน้าไปมาและถอดหมวกออกให้ผมสยายไปตามแรงลมเองซึ่งนั้นทำเอาผมแทบลืมหายใจในตอนที่เธอกำลังสะบัดผมสีดำขลับสลวยไปมา
"เอาแต่มองโรสแบบนี้ระวังลูกวิ่งตกเหวนะ"
"ทางเนินเถอะเหวจะมาจากไหนถามจริง"
"หึ"
ผมมองโรสที่กำลังหัวเราะขำอยู่ก่อนจะโน้มลงไปหอมแก้มให้เจ้าตัวสะดุ้งและหันมาตีแขนด้วยท่าทีไม่พอใจก่อนโรสจะสะบัดหน้าเดินนำไปหาซุสที่กำลังวิ่งเล่นอยู่แทนเพื่อกลบความเขินตัวเอง รู้หรอกว่าเขินน่ะพี่รู้หรอก!
"ซุสอยากนั่งตรงไหนคะ?"
"นั่งตรงนั้นฮะตรงนั้นกว้าง!"
โรสหั
