เมื่อเธอเปิดประตูห้องทำงาน ธามนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตามเดิม ดวงตาของเขาคมกริบจับจ้องเธอทันที
แม้ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่เดือนสิบสัมผัสได้ถึงความเครียดของเขา
“วางตรงนี้” ธามพูดเสียงเรียบ มือชี้ไปที่โต๊ะด้านข้าง
เดือนสิบวางจานอาหารลงอย่างระมัดระวัง มือสั่นเล็กน้อย เธอไม่กล้าสบตาเขา ตาคอยมองเพียงส่วนอื่นของห้อง ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความเงียบและแรงกดดัน
ธามสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของเธอ
เดือนสิบรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้นทุกวินาที
เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็รู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์ ทุกคำพูดอาจเป็นการเปิดทางให้ธามเข้าใจผิด หรือใช้โอกาสเล่นกับเธอได้
เธอต้องอดทน และต้องทำงานให้เรียบร้อย เพื่อยาย…และเพื่อชีวิตของเธอ…
ธามยักคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร เขาเพียงเงียบและสังเกต เดือนสิบทำงานอยู่ตรงหน้า ความคิดและความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นภายในใจเขา
เดือนสิบจัดอาหารเสร็จ เธอ
