“ไม่”
“ไม่ปฏิเสธ?”
“ไม่เอา”
“ก็ไม่ได้ให้เอา ให้เช็กของเฉยๆ” ไบรอันยิ้มกรุ่มกริ่ม ชอบนักแหละที่ได้หยอกได้อ้อนตีนชาวบ้านชาวช่องเขา ไม่รู้ชะตากรรมเลยว่าสักวันอาจจะได้โดนตีนจริงๆ
“ไม่เช็ก ไม่ทำเหี้ยอะไรทั้งนั้น กูจะทำงาน”
“ดูหน้าก่อนไหม สวยนะ สเปคเฮียลันเลย”
“ไอ้เหี้ยไบรท์!”
“น้องอุตส่าห์รู้ใจก็โดนด่าว่าเหี้ย เฮียลันไม่อ่อนโยนเลย”
“ไปไกลๆ ตีน” ปรายสายตามองอย่างไม่ชอบใจ มีอย่างที่ไหนมาหางานให้บ้านกู เอาก็เหี้ยแล้วไหม ใครจะเอาก็เอา กูไม่เอา
ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นส่งผลให้มาเฟียหนุ่มหันไปมองพร้อมกัน เป็นลูกน้องคนสนิทของอลันที่เดินเข้ามา
“มีคนมาหานายครับ”
“ใคร?” อลันถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ หงุดหงิดให้ไอ้ไบรท์ก็เกินทน ช่วงนี้เขาไม่ค่อยว่าง งานเยอะจนไม่อยากเจอใครทั้งนั้น
“คุณข้าวฟ่างครับ” แค่ชื่อเธอดังออกมาเท่านั้นแหละ ประกายตาของคนฟังลุกวาว จากที่นั่งสบายๆ ดันตั
