ทอรุ้งหลับหูหลับตากุมกำสิ่งที่ควรถือเป็นความรับผิดชอบที่ปลุกมันขึ้นมาเพราะอารมณ์ปรารถนาที่อยากรู้อยากเห็นปนอยากแกล้งของเธอ ทั้งที่การเข้ามาหาเขาถึงในห้อง ก็ตั้งใจเอาไว้เพียงแค่อยากขอโทษที่ดื้อดึงกับไรอัน ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะพลิกผันเลยเถิด เตลิดมาถึงเพียงนี้
“โอว...”
ไรอันร้องลั่น
“อึ๊ยส์!..”
ทอรุ้งอุทานเมื่อรู้สึกถึงของเหลวลื่นร้อนๆฉีดชุ่มไปตามอุ้งมือและซอกนิ้วน้อยๆของเธอ
ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดมาจากบานหน้าต่างที่เปิดอ้าเอาไว้ ความอุ่นร้อนพรมพร่างสู่อุ้งมือน้อยๆของหญิงสาวที่ใบหน้าแดงฉาบแสงจันทร์นวล
ทอรุ้งรู้สึกกระดากอายกับการกระทำของตน ทั้งที่มือน้อยๆของเธอยังคงสั่นกับจังหวะกลั้นหายใจของไรอัน พร้อมกำท่อนลำความเป็นชายที่สั่นไปตามจังหวะบีบรัดอัดอั้น กลั่นน้ำรักจนหยดสุดท้ายจากเจ้าสิ่งที่พองขยายขึ้นได้อีกจนน่าขยาด
“พี่รักรุ้งเหลือเกิน...”
