“ถ้าอยากจะไปเที่ยว น่าจะรอเอาไว้ให้ถึงวันที่พี่ไม่ติดประชุมจะดีกว่าไหมคะ? พี่จะได้พารุ้งเที่ยวได้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง” ไรอันออกความเห็น
“ไม่เป็นไรค่ะ...ระหว่างรอคุณพี่ รุ้งจะเอาหนังสือไปอ่าน รับรองว่าจะไม่เสียเวลา...ไม่มีอะไรสูญเปล่าหรอกค่ะ” ทอรุ้งกล่าว เพราะอีกไม่ถึงสัปดาห์ การสอบในเทอมสุดท้ายก่อนจบการศึกษาก็จะมาถึง
“ทำไมถึงดื้อแบบนี้นะ!...เด็กคนนี้” ไรอันขยี้ไปที่ศีรษะ บนเรือนผมสีดำสนิทของทอรุ้งเบาๆด้วยสายตารักใคร่เอ็นดูออกมาชัดเจน
นมช้อยที่แอบชำเลืองมองดูอยู่ไกลๆ สังเกตเห็นความสัมพันธ์ที่กำลังพัฒนาไปไกลเกินเลยกว่าคำว่า ‘ผู้ปกครอง’ กับ ‘เด็กในปกครอง’ ระหว่างไรอันและทอรุ้งอย่างไม่ต้องสงสัย
ซึ่งนมช้อยเชื่อเหลือเกินว่าสิ่งที่นมช้อยคาดการณ์เอาไว้ถึงความเสน่หาในกันและกันที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจของชายหญิงคู่นี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่ไกลเกินความจริง และนมช้อยกับลุงชิตก็แอบเอาใจช่วยอยู
