เรนก็รี่เข้ามาช่วยประคองไรอัน แม้เรนจะเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ทว่าร่างกายของไรอันที่ใหญ่โตกว่าทำให้เรนพยุงไรอันไปที่เตียงนอนของตนได้อย่างทุลักทุเล
พอเรนหันหลังกลับมาก็ต้องตกใจ ตะลึงลาน เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างอันขาวผ่องและเปล่าเปลือยของพอลลีน เรือนร่างเย้ายวนที่ไม่มีอาภรณ์สักชิ้นจะอำพราง พุ่มทรวงสล้างและอวบใหญ่ ยวบยาบไปตามจังหวะหายใจที่กำลังตื่นเต้น พูเนื้อแอ่งน้อยเยียดแน่นอยู่ในพุ่มแพรไหมรูปสามเหลี่ยมสีดำขลับที่เลื่อมพรายไปกับแสงจากดวงไปเพดาน
“ปลดกระดุ้มเสื้อไรอันออกให้หมด!” พอลลีนสั่ง
“ให้ตายสิ!...” เรนอุทานลั่น ยกมือขึ้นกุมหน้าผาก ไม่คิดว่าผู้ชายทั้งแท่งอย่างตนจะต้องมาทำอะไรที่น่าละอายเช่นนี้ หากก็ลงมือปลดกระดุมเสื้อของไรอันตามที่พอลลีนสั่ง ไล่จากกระดุมเม็ดแรก เรื่อยลงมาจนถึงเม็ดสุดท้ายที่เกือบสุดชายสาบเสื้อด้วยความรวดเร็วไม่รีรอ แหวกเสื้อออกจากกัน เผยกล้ามเนื้อแกร่งและแผงอกกำยำล่
