บทส่งท้าย
กระสุนถากเข้าที่ปั้นไหล่ของทิวที่ปราดเข้ามาผลักร่างของไรอันและทอรุ้งออกจากวิถีกระสุนที่พุ่งตรงหมายปลิดชีพ ก่อนจะเข้าแย่งปืนในมือของพอลลีนที่ตัวสั่นงันงก ตกใจกับสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไปอย่างไร้สติ ด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบ
พอลลีนมองขวามองซ้ายด้วยความลังเลใจ เหมือนคนหลงอยู่ในวังวนของความคิดอันสับสน ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในรถที่ยังสตาร์ทเครื่องไว้ เท้าที่สั่นเหยียบลงกลางแป้นคันเร่งเต็มแรง แสงจากโคมหน้ารถสาดเป็นลำไปในความมืดอันน่าสะพรึงกลัว วาดวงเลี้ยวออกไปจากบริเวณที่เกิดเหตุด้วยความรวดเร็วท่ามกลางเสียงเอะอะโวยวายของยายน้อมและพิมพ์พรที่ยืนมองดูอยู่ที่ชานเรือน
บนชานเรือนยายน้อม
ในแสงไฟที่สว่างชัด จึงเห็นรอยถากที่ปั้นไหล่ของทิวได้ชัดเจน ซึ่งทุกคนพากันโล่งใจเพราะกระสุนไม่ได้ถากลึก เลือดซึมไหลออกมาเพียงเล็กน้อย พิมพ์พรหาผ้าพันแผลมาพันไว้ให้เพราะอนามัยประจำตำบลอยู่ไกลจากบ้านยายน้อมมาก ซึ่งเ
