“เมื่อตอนเย็นได้เห็นน้ำในคลองที่ท้ายทุ่ง…ใสแจ๋วจนนึกอยากลงไปว่าย” ไรอันกล่าว
“อาบน้ำคลองมันก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ ตอนยายสาวๆก็โตมากับน้ำคลองนี่แหละ” ยายน้อมกล่าวเบาๆ ไม่ได้กินข้าวเพราะยายน้อมกินแล้วตั้งแต่หัววัน ก็ได้แต่นั่งมองหลานสาวและเพื่อนกินข้าวกันด้วยแววตาเปี่ยมสุข เพราะยายน้อมไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าอีกนานแค่ไหน หลานสาวจึงจะได้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้อีก
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ทอรุ้งขอแยกตัวไปพร้อมกับไรอัน ตามที่สัญญาเอาไว้ว่าจะพาไปชมหิ่งห้อย พิมพ์เปิดโอกาสให้กับทอรุ้งกับพี่ไรอันเต็มที่ โดยให้เหตุผลเพียงสั้นๆว่าอยากบีบนวดยายน้อม อยากนอนหนุนตักยายน้อมนอนดูดาวที่ชายเรือนมากกว่า ชดเชยเวลาที่ไม่ได้แวะมาหายายน้อมเสียนาน
“พี่ไรอันเคยเล่นน้ำคลองไหมคะ” น้ำเสียงของทอรุ้งชักชวน
ไรอันเบิกตาด้วยความประหลาดใจ
“น่าสนใจครับ แล้วรุ้งได้ลงเล่นน้ำคลองหรือยัง?” ไรอันถาม
“ยั
