แสดงออกว่ารักรุ้งบ้าง หวงแหนรุ้งบ้าง…ก็แค่นั้น” หญิงสาวพยายามอธิบาย เมื่อไรอันเริ่มไปไกลจนกู่ไม่กลับ
“ที่พี่แสดงออกว่ารักเธอมันอาจจะน้อยไป...แต่ตอนนี้จะเป็นโอกาสดีที่พี่จะแสดงออกได้อย่างเต็มที่…ว่าพี่รักเธอแค่ไหน?” นอกจากไรอันไม่ฟัง ยังปล่อยให้อารมณ์คุกรุ่นไปตามความต้องการที่รุนแรง เหมือนลาวาอารมณ์ที่ระเบิดออกจากปลายปล่องภูเขาไฟแห่งกามตัณหา ที่ก่อตัวขึ้นจนเกินจะยับยั้ง ก่อนจะสลัดกางเกงออกจากปลายเท้าไปอย่างไม่ใยดี
ทอรุ้งหลับตาปี๋กับความเป็นชายที่เหวี่ยงไหว…ในยามที่ไรอันถาโถมเข้าหา
ทว่าในจังหวะที่ไรอันโถมเข้าใส่ ทอรุ้งเบี่ยงกายหนีได้ทัน แต่ไม่ทันที่เธอจะกระเสือกกายออกจากตรงนั้น ก็ถูกมือใหญ่ของไรอันกระชากเอวของเธอกลับมา
“โอ๊ย!…เจ็บนะ คนบ้า คนใจร้าย” หญิงสาวร้องลั่น
มือทั้งสองข้างของไรอัน กดไหล่ของทอรุ้งให้ลงไปนอนราบโดยที่มีหมอนรองอยู่กลางหลัง
เพราะเสื้อนอนที่ขาดวิ่น รุ่งริ่งจนหลุดล
