@ ประเทศไทย
(SEVEAR :TALK)
“นายครับ คุณแดเนียลต้องการคุยกับนาย”
“....” ดวงตาคมที่อยู่ภายใต้แว่นกันแดดสีดำเบือนไปมองโทรศัพท์มือถือที่ลูกน้องคนสนิทยื่นให้ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ก่อนจะรับเอามันขึ้นมาแนบหูตัวเอง กรอกเสียงลงไปอย่างไม่สบอารมณ์
“มีอะไร”
(กูแค่จะโทรมาบอกว่าเอวาฟื้นแล้ว)
“อืม...แค่...”
(เดี๋ยวก่อนซีย์!) ต้นสายตะโกนผ่านโทรศัพท์ออกมาเสียงดัง ทำให้นิ้วที่กำลังจะกดวางสายถูกยั้งเอาไว้ซะก่อน
(กูขอโทษ) แดเนียลเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยจนปลายสายสัมผัสความรู้สึกนั้นได้ผ่านทางเส้นเสียง แต่ทว่าผมกลับไม่รู้สึกทุกข์ร้อนใดๆกับคำพูดนั่นเลยสักนิด
“ฮึ...เอาเรื่องอะไรก่อนดี เรื่องที่แกส่งเมียฉันกลับ ไม่สิทุกเรื่องตั้งแต่ต้นเลยต่างหาก” ผมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง ก้าวขาขึ้นไปนั่งบนรถยนต์ที่ลูกน้องเปิดประตูรออยู่ก่อนแล้ว
(ขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเสียใจ วันนี้ฉันเรียนรู้แล้วจริงๆ ว่าการท
