“อื้อ” ฉันส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้ากับหาดทราย รวมถึงลมเย็นๆ ที่พัดโกรกเข้ามาประทะเข้ากับใบหน้าหวาน มือเล็กถูกยกขึ้นมาขยี้ตาเล็กน้อยหลบแสงสีส้มเข้มของพระอาทิตย์ยามเย็น
ทอดสายตาออกไปบริเวณหาดทรายเห็นเฮียซีเวียร์กำลังยืนรับลมอยู่ตรงหน้ารถสปอร์ตเปิดประทุน เขาหมุนตัวเดินเข้ามาหาฉันทันทีที่ได้ยินเสียงฉันเปิดประตูรถ
“ตื่นแล้วเหรอครับ” คนตัวโตเดินเข้ามาพยุงฉันให้เดินลงจากรถ
“ทำไมไม่ปลุกหนูล่ะคะ” ปากเล็กเอ่ยถามออกไปในขณะที่ เดินตรงไปโต๊ะอาหารที่ถูกจัดขึ้นริมหาดทราย
“คนท้อง ต้องนอนเยอะๆ” สะโพกเล็กค่อยทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ที่เฮียซีเวียร์เลื่อนเก้าอี้ออกให้ โดยมีผ้านุ่มๆ เอาไว้เพื่อรองนั่งอย่างดิบดี
“ขับรถคนเดียวเหนื่อยมั้ยคะ หนูหลับตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้” ปากเล็กเอ่ยออกไปอย่างรู้สึกผิด จ้องมองสามีที่นั่งยองๆ อยู่ข้างฉัน มือหนาลูบลงเบาๆ ที่หน้าท้องท
