ลัทธิวิปริต

ลัทธิวิปริต     ตอน ลงเสน่ห์     ภายในบ้านหรูของมหาเศรษฐีนักธุรกิจส่งออกธัญพืช     ฮือ! ๆ ๆ      เสียงหญิงสาววัยยี่สิบปลายกำลังร้องไห้กระซิกๆด้วยหัวใจที่พังทลายและอ่อนล้า     ร่างอิ่มสวยทรุดลงนั่งพับเพียบกับพื้นห้องโถงอันหรูหรา สองแขนเล็กเรียวกอดรูปแต่งงานของเธอกับสามีไว้แนบอก     น้ำตาไหลพาดแก้มนูนนิ่มเป็นทางยาวทั้งสองข้างก่อนจะหยดลงบนหน้าขาที่เนียนขาวและอิ่มอวบซ่อนรูป     ทำไม ทำไมเค้าถึงนอกใจฉันทั้งๆที่บอกว่ามีฉันคนเดียว!     เสียงความคิดแว่วดังในหัวคุณนายราตรี เมียรักวัยสาวสะพรั่งของนายราเมศวร     ติ๊ง! ๆ ๆ ๆ เสียงข้อความในมือถือบนโต๊ะรับแขกดังระรัว ปรากฏข้อความจากเพื่อนในกลุ่มแม่บ้านสาวไฮโซที่ต่างก็เป็นภรรยานักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศ     นุ้ย: อย่าอยู่คนเดียวนะ! เดี๋ยวฉันไปหา     พี่หญิง: ของเล่นชั่วคราว ประเดี๋ยวเค้าเบื่อก็กลับมาหาเรา พวกเรานี่แหละตัวจริง     ร่างบางที่แอบซ่อนรูปค่อยๆพยุงตัวเองลุกยืนก่อนจะเดินโซเซมายังโต๊ะ พอหยิบมือถือขึ้นมาอ่านก็ปรากฏข้อความจากสามีรักเด้งขึ้นมาต่อ     ถ้าเรื่องแค่นี้อภัยไม่ได้ก็เลิกๆกันไปเลย     โพล๊ะ! มือน้อยที่สั่นเทาทำให้สมาร์ทโฟนราคาแพงตกลงพื้นแตกกระจุย เศษหน้าจอกลายเป็นเศษแก้วที่ทอแสงไฟบนเพดานระยิบระยับ     ฮือ! ๆ ๆ ร่างขาวโพลนในชุดเดรสลายดอกไม้ทรุดลงมานั่งกอดเข่า น้ำตาไหลหลากออกมาอีกชุดใหญ่     รู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีเศษแก้วยัดแน่นอยู่ในอก ภาพสามีจูงมือนักศึกษาสาวเดินเข้าโรงแรมยังแจ่มชัดเหมือนเช่นวันวาน     คำสอนของแม่ที่บอกว่าผู้ชายรวยจะเห็นเราเป็นเพียงแค่สิ่งของกังวาลก้องอยู่เต็มหัว สะอึกสะอื้นจนไม่รู้นานเท่าใด      แป๊น! ๆ เสียงแตรรถโรสรอยดังอยู่หน้าบ้าน มันเรียกสติของราตรีกลับมา เธอรีบจัดเผ้าผมให้เข้าที่และย่างเดินมาเปิดประตูบ้านหรู ทว่าใบหน้ายังเลอะคราบน้ำตาที่แห้งกรัง     "เลิกร้องได้แล้วยัยราตรี" เสียงนุ้ย เพื่อนสาวคนสนิทที่เพิ่งลงจากรถฝั่งคนขับ เธอสวยและสูงยาวราวกับนางแบบ     แก๊ก! ๆ ๆ เสียงรองเท้าส้นสูงของสาวอีกนางนึงเดินย่างกรายมายืนหน้าเรือนร่างที่เล็กบางกว่า พร้อมรอยยิ้มและมือที่ยกขึ้นลูบหัวราตรีอย่างอบอุ่น     "เรื่องนี้มันแก้ได้พี่จะพาไปหาอาจารย์เอง" พี่หญิง     "ทำไมต้องไปหาอาจารย์คะ" หญิงสาวอ่อนวัยกล่าวด้วยดวงตากลมแป๋วที่แดงก่ำ     "พวกเราจะพาแกไปลงเสน่ห์ไง รับรองสามีกลับมาหลงแกจนไม่ออกจากบ้านแน่" นุ้ยรีบตอบ     "ฮริ! ๆ" พี่หญิงหัวเราะและกล่าวต่อ     "รับรองน้องจะชอบ อีกอย่างพี่จ่ายให้เอง" เสียงภรรยาของนักธุรกิจขนส่งกล่าวขณะเสยผมเหน็บหูให้เพื่อนสาวรุ่นน้อง     "แต่ ถ้ามันไม่ได้ผลล่ะคะ" ราตรี     "ไม่ได้ผลก็ไม่เห็นเป็นไร แกไม่ต้องเสียอะไรซักหน่อย" นุ้ย     "ใช่จ๊ะ พี่จะออกค่าใช้จ่ายให้เอง ถ้ามันได้ผลก็เกินคุ้มไม่ใช่เหรอ สามีก็กลับมารักมาหลงน้อง" พี่หญิง     "แต่" ราตรีอ้ำอึ้ง     "น้องจะไม่ให้อภัยราเมศวรหรือ" พี่หญิง     "ปะ เปล่าค่ะ" ราตรี     "โอเคงั้นไปกัน พี่ขับเอง นุ้ยไปนั่งหลังแต่งหน้าให้ราตรีด้วย" สาวใหญ่สั่งแล้วเดินก้าวไปเปิดประตูขึ้นรถอย่างอารมณ์ดี     ราตรีขึ้นมานั่งเบาะหลังอย่างงงๆ ขณะที่เพื่อนสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกำลังแต่งหน้าทาปากให้เธอ     นั่งใจลอยได้เพียงชั่วครู่ก็มาถึงตึกหรูที่ตกแต่งสไตล์จีน มองจากข้างนอกแล้วเหมือนดั่งเรือสำเภาขนาดใหญ่     พี่หญิงและนุ้ยพาขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนสุด เมื่อมาถึงก็ต้องตกใจเมื่อบนชั้นนี้ตกแต่งแนวตะวันตก     มีผู้ชายร่างใหญ่ใส่สูทดำยืนคุมประตูไม้บานใหญ่ที่สลักลายไม้กางเขน พอพี่หญิงล้วงนามบัตรมาชูขึ้นชายฉกรรจ์ที่น่ากลัวทั้งสองกลับก้มโค้งคำนับหล่อนและเปิดประตูแง้มออก     แอ๊ดดด!      เดินเข้ามาภายในเห็นแสงไฟสลัวๆ กลางห้องโถงมีบัลลังก์ทองคำตั้งตระหง่านราวกับที่นั่งพระราชากรีก     มีรูปปั้นชายหญิงที่โป๊เปลือยเรียงรายจากประตูไปถึงบัลลังก์กลางห้อง มองไปรอบๆภายในกว้างขวางพอๆกับสนามฟุตบอล     มีการตกแต่งด้วยต้นไม้และดอกไม้ราวกับป่ามนเทพนิยาย มีราวผ้ากั้นและแขวนบดบังแต่ละส่วนให้เป็นโซนเล็กๆ มีเสียงครางของชายหญิงดังแว่วมาไกลๆชนิดแทบไม่ได้ยิน     แปะ! ๆ ๆ ๆ จู่ๆก็มีเสียงปรบมือดังก้องอยู่หน้าบัลลังก์ทองคำ สามสาวหันขวับมามองก็เจอกับร่างชายสูงวัยที่แต่งชุดสูทสีขาว     "มาแล้วหรือคุณหญิง คุณนุ้ย" หนุ่มใหญ่เอ่ยและกวักมือเรียกสองสาวให้เดินเข้าไปหา     สองสาวจับมือชายสูงวัยที่ดูเหมือนบาทหลวงแล้วก้มจูบหลังมือของเค้าอย่างเคารพจนทำเอาราตรีที่ยืนมองตกใจ     จุ๊บ! ๆ      "วันนี้มีเรื่องอะไร ทำไมสองสาวถึงมาหาพ่อได้" หนุ่มใหญ่เอ่ยและบีบคางงอนสวยของสองสาวก่อนจะเชิ่ดหน้าพวกหล่อนขึ้นมามองตาประสานใจ     ราตรีถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเพื่อนสาวปล่อยให้ชายหนุ่มที่ไม่ใช่สามีคีบคางลูบแก้มอย่างย่ามใจ     "อ้อ อยากให้อาจารย์ช่วยราตรีค่ะ" พี่หญิง     "ผัวเธอนอกใจไปคบเด็กค่ะอาจารย์" นุ้ยรีบเสริม     "หิ! ๆ ๆ เรื่องเเค่นี้เอง มานี่ซิหนู มานั่งบนเก้าอี้นี่มา" อาจารย์หันมาหัวเราะและแสยะยิ้มก่อนจะมองเรือนร่างที่ขาวโพลนซ่อนรูปอยู่ภายใต้ผ้าเดรสสีฟ้าบาง     "รีบมาเร็วๆสิแก" นุ้ยกวักมือเมื่อเห็นราตรีอ้ำอึ้ง     "ไม่ต้องกลัว พวกเราก็เคยทำแล้ว" พี่หญิงพยักหน้าและส่งยิ้ม     "ขึ้นไปนั่งบนนั้นเลย" หนุ่มใหญ่เอ่ยย้ำและหันกลับไปพูดคุยจู๋จี๋กับสองสาว เค้าส่งสายตาเจ้าชู้ใส่พวกหล่อนซึ่งมองยังไงๆก็ไม่มีความน่าเคารพเอาเสียเลย     ราตรีหันหลังให้บัลลังก์สีทองที่สูงสง่าก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นมานั่งอย่างสำรวม สองมือกุมตักและหนีบขาแน่น     "เอาหละ ๆ ขอเวลาแป๊บ" หนุ่มใหญ่เอ่ยกับสองสาวแล้วเดินมายืนหน้าราตรี เค้าคุกเข่าลงกับพื้นและก้มถอดรองเท้าของเธอออกอย่างใจเย็น     "ไม่เป็นไรค่ะ อาจารย์" หญิงสาวรีบก้มดึงรองเท้าตัวเองออก ทว่าไม่ทัน สองมือใหญ่ได้โยนรองเท้าลงพื้นเสียแล้ว     "อื่ม เป็นคนที่งามมาก งามทั้งผิวพรรณ ทรวดทรงและกระดูก" หนุ่มใหญ่เอ่ยขณะกุมสองเท้าเล็กขาวไว้แน่น ตาก้มมองตั้งแต่น่องขาวไล่ขึ้นมายังขาอ่อน     ราตรีเบือนหน้าหนีเมื่อรู้สึกว่ากำลังโดนชายอื่นกำลังจ้องเข้ามายังชายชุดเดรส ขณะเดียวกันมือที่หยาบโลนของเค้าก็บีบข้อเท้าสองข้างและค่อยๆฉีกขาเธอแยกออก     "อย่าค่ะ" ราตรีร้องห้ามและพยายามหนีบขากลับมาแนบกัน      "ราตรี" นุ้ยตะคอกดัง     "อย่าไปกลัว ปล่อยใจสบายๆ พวกเราดูอยู่" พี่หญิงกล่าวแล้วเดินมายืนข้างๆบัลลังก์ พร้อมทั้งดึงมือราตรีไปจับ     หิ! ๆ หนุ่มใหญ่หัวเราะและบีบข้อเท้าสองข้างฉีกออกในสภาพแดงคามือ ทำให้สองขาที่ขาวโพลนซ่อนรูปถ่างอ้าจนเห็นกางเกงในสีขายภายใต้ชายชุดเดรสสีฟ้าคราม     จู่ๆผู้ชายคนนึงก็เดินดุ่มๆมาจากม่านกั้นด้านข้างห้องโถง ในมือเค้ามีคฑาสั้นและขันน้ำอีกหนึ่งใบ     อาจารย์ปล่อยข้อเท้าสองข้างที่ถูกบีบจนแดงเป็นจ้ำๆก่อนจะหันไปรับไม้คฑาและจับขันน้ำวางลงพื้น     เค้าขมุบขมิบปากและค่อยๆจุ่มคฑากับน้ำในขัน จากนั้นเอาปลายไม้มาแตะที่ขาอ่อนด้านในของราตรี      พรื่ดด! ๆ ไม้แอปเปิ้ลที่เย็นและเปียกชุ่มลูบไล้ขาขาวๆไล่ขึ้นมาจนถึงขาหนีบก่อนจะทิ่มชนกับกลางเป้ากางเกงในที่นูนโหนก     อื้ออ! ราตรีเม้มกัดริมฝีปากตัวเองขณะที่หลับตาปี๋ เสียงครางกระเส่าเล็ดหลุดจากลำคอเบาๆ ขณะที่ไม้คฑาถูไถไปกับความรียาวของร่องสาว     พรื่ดด! ๆ ปลายไม้ที่ทู่โค้งแยงถูขึ้นลงจนเสียวทะลุกางเกงในตัวน้อย สำใสๆไหลเอ่อเลอะเต็มง่ามขาขณะที่รอยแยกของเรือนกายร้อนวูบๆวาบๆ    ใจเต้นดังตูมๆจนกลบเสียงเพื่อนทั้งสองที่กำลังพูดให้กำลังใจอยู่ข้างๆ สองมือจิกมือเพื่อนๆจนเป็นรอยเล็บฝังอุ้งมือพวกหล่อน     ขณะหลับตารู้สึกว่ากางเกงในกำลังโดนดึงร่นลงมาจนเจ็บตูด ฟุ่บ! ฟั่บ!      เมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าชั้นในตัวจิ๋วหลุดลงมาที่เข่าเสียแล้ว ชายชุดเดรสก็โดนผู้ชายอีกคนถลกขึ้นจนหว่างขาและเนินหน่าวจ่ออยู่ตรงหน้าอาจารย์ที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น      "พี่หญิง นุ้ย หนูไม่เอาแล้ว" ราตรีเอ่ยเสียงดังทั้งๆที่หน้ายังมองผู้ชายอีกคนที่กำลังถลกชายผ้าของเธออยู่     หิ! ๆ ๆ ชายแปลกหน้าส่งยิ้มและหัวเราะกลับ ขณะเดียวกันอาจารย์ของเค้าก็ลุกขึ้นยืนและก้มหน้าซบกับร่องสาวที่ขาวโบ๊ะแทบไร้เส้นขน     รู้สึกถึงริมฝีปากที่ร้อนแดงตรงเนินหน่าว พร้อมทั้งหนวดเคราสั้นแข็งที่บาดขาอ่อนสองข้าง     แผล๊บ! ๆ ลิ้นสากยาวเลียปาดร่องสวาทจากล่างขึ้นบนสองที     อร๊า! อร๊ายยย! ราตรีกรีดร้องสุดเสียงขณะที่สะบัดแขนออกจากมือเพื่อน ก่อนจะใช้สองมือน้อยๆจิกหัวอาจารย์อย่างลืมเนื้อลืมตัว