ลัทธิวิปริต
ตอน ฟาดลูกชายนายก
แสงแดดยามเช้าสาดลอดหน้าต่างกระจกเข้ามายังห้องนอนชั้นห้าของตึกสีขาว
ร่างเพรียวขาวซ่อนรูปในชุดคลุมคาดเอวกำลังเงยมองหนุ่มน้อยร่างใหญ่วัยกลัดมัน
"พี่ถอดเลยสิครับ มามะผมช่วย"
เด็กหนุ่มตัวสูงเอ่ยขณะใช้สองมือจับเชือกคาดเอวของผ้าคลุมบางลื่นสีชมพู
มือสั่นเทาของร่างกายเด็กหนุ่มที่กำลังตื่นเต้นทำให้เค้าเผลอจิกมือน้อยของคุณนายสาวจนเจ็บ
"นี่ เกรงใจกันบ้างเซ่" ราตรีสบถและยกมือฟาดหน้าหล่อๆที่อยู่สูงค้ำหัวเธอด้วยความโกรธเมื่อเด็กคนนี้แสดงกริยาราวกับว่าเห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่น
แว๊บนึงเธอรู้สีกว่าลูกชายนายกช่างอวดดีและจองหองดังเช่นลูกคนรวยที่ถูกพ่อแม่ตามใจจนเสียคน
เพี๊ยะ! หนุ่มน้อยหน้าสะบัด แก้มแดงเป็นรอยมือขณะที่ถอยล้มลงไปนั่งคุกเข่าในสภาพหน้าหงอย
"ขอ ผมขอโทษครับ"
หนุ่มน้อยก้มมองเท้าสีขาวเนียนโดยไม่กล้าเงยหน้าสบตาสาวใหญ่ มือนึงประคบแก้มตัวเองที่แดงช้ำและร้อนฉ่า
