ลัทธิวิปริต
ตอน ทัวร์แสวงบุญ
หลายวันต่อมา
ณ.ร้านกาแฟชื่อดังในห้างหรู หญิงสาววัยยี่สิบปลายในชุดเดรสสีขาวเรียบหรูกำลังเดินมาพบกับหนุ่มใหญ่สูทดำที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
ลูกครึ่งไทยฝรั่งสูงวัยกำลังคนกาแฟร้อนสองแก้วและก้มหน้าเป่าเบาๆ ควันขาวจากแก้วลอยฟุ้งมาเตะจมูกสาวสวยที่กำลังก้มเพื่อนั่งลงตรงข้าม
"สวัสดีค่ะ" ราตรีเอ่ยทักหนุ่มรุ่นพ่อ
"สวัสดีจ๊ะ อ่ะ ดื่มกาแฟร้อนๆก่อน" อาจารย์เอ่ยและเลื่อนกาแฟหอมกรุ่นแก้วนึงมาตรงหน้าคนสวย
"ขอโทษที่ต้องตามตัวอาจารย์ออกมานะคะ พอดีหนูมีหลายๆเรื่องจะถาม"
"จ๊ะ หนูเป็นวีไอพีนี่นา เรียกพ่อได้ตลอดแหละ" หนุ่มใหญ่ตอบแล้วยกแก้วกาแฟด้วยมือสองข้างมาจิบอย่างสำรวม
"อ่าส์! รสชาติดีจัง หนูจะถามอะไรนะ"
"คือว่าหนูต้องบริจาคเงินทุกๆเดือนเลยหรือคะ ถึงจะได้เป็นวีไอพีตลอด" ราตรีเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ใช่จ๊ะ ทำไมรึ การเงินหนูไม่คล่องตัวใช่ไหม" หนุ่มใหญ่เอ่ยด้วยแววตาเป็นห่วง
