เช้าวันต่อมา ณ หน้าบ้านของข้าวฟ่าง
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านรั้วไม้สีขาว หน้าบ้านเงียบสงบจนกระทั่งมีเสียงรถยนต์ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน
วันนี้เขารู้มาว่าข้าวฟ่างอยู่บ้านเพื่อออกแบบตกแต่งบริษัทที่กำลังจะเปิดใหม่เธอต้องคำนวณดอกไม้ที่ใช้ และอุปกรณ์ที่ใช้จัดสถานที่ให้เพียงพอ ซึ่งในฐานะพ่อแล้ว เขาต้องมาเลี้ยงลูกเพื่อให้ข้าวฟ่างทำงานได้อย่างเต็มที่
ไม่รอช้าใต้ฝุ่นก้าวลงจากรถอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับถุงของเต็มไม้เต็มมือ เขายืนอยู่หน้าประตูบ้านที่ยังปิดสนิท สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเคาะประตู
“ฟ่าง…เปิดประตูให้พี่หน่อยนะ”
ใต้ฝุ่นพูดเสียงนุ่ม
ไม่ทันขาดคำ ประตูก็เปิดออก…แต่เพียงแง้มให้เห็นแค่ดวงตา และปิดกลับลงไปทันทีหลังเห็นว่าเป็นเขา
ข้าวฟ่าง พูดเสียงเรียบผ่านประตู
“กลับไปเถอะค่ะ พี่ใต้”
คนตัวสูงถอนหายใจ ยังคงพูดกับประตู
“พี่ไม่ได้มาเพื่อจะขออะไร…แค่อยากทำอะไรให้พายุบ้าง วันนี้พี่แค่อยากอยู่กับลูก ได้ไหม
