พราวในแสงเพลิง

'เพลิง ฤตินาฏวรนันท์' เขาคือพ่อหม้ายหนุ่มที่หย่าขาดจากอดีตภรรยาตีทะเบียนได้เพียงเดือนเศษเท่านั้น เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มค่อนไปทางตะวันตกในวัยสามสิบห้าปีไม่ต่างอะไรกับเสือยิ้มยากของเขานั้นทำให้ผู้คนคิดว่าเขาดุร้าย และยิ่งเขามาจากตระกูลมหาเศรษฐีผู้บุกเบิกและค้นคว้าผลิตกระแสไฟฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยแล้วนั้น ยิ่งตอกย้ำภาพลักษณ์ชายหนุ่มผู้เข้าถึงยากของเขาเข้าไปอีก

เพลิงมุ่งหน้าสู่อำเภอแม่สะเรียงซึ่งเป็นฐานที่ตั้งโรงงานผลิตไฟฟ้าของครอบครัวของเขา ชายหนุ่มเคยมาดูงานที่นี่บ่อยครั้งจึงได้สัมผัสกับธรรมชาติอันงดงามบริสุทธิ์ ความสงบเงียบช่วยขัดเกลาจิตใจอันวุ่นวายของเขาให้ดีขึ้นได้เป็นอย่างดี

"คงขาดอยู่อย่างเดียวสินะ" เพลิงพึมพำและส่ายหน้าให้กับโชคชะตาอาภัพความรู้สึกที่รักใครไม่เป็นของตนเอง

ในที่สุดคนขับรถก็พาชายหนุ่มเดินทางมาถึงที่หมายโดยมี 'ธาร' ลูกน้องคนสนิทมารอรับอยู่

"ทำไมคุณเพลิงไม่พักที่โรงแรมครับ ที่นี่ทุรกันดารไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลยนะครับ ที่พักก็เป็นบ้านไม้เหมือนกระต๊อบ ฟ้าฝนก็กำลังมาผมว่ายังไงก็ไม่รอดแน่ๆครับ" ธารบ่นให้เจ้านายเสียยาวเหยียด

"กูมาทำงานไม่ได้มาพักร้อน มึงจะให้กูนอนที่โรงแรมแล้วต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่เพื่อขับรถขึ้นมาบนนี้เนี่ยนะ?" เพลิงโยนกระเป๋าใบเล็กให้ลูกน้องและเดินตรงไปยังบ้านพักที่ทำจากไม้สักหลังเล็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงไฟฟ้า

"งั้นถ้าคุณเพลิงอยากได้อะไรบอกผมได้เลยนะครับ ผมยินดีหาให้เจ้านายทุกอย่าง" ธารรู้จักนิสัยดุร้ายเหมือนเสือและใจร้อนเหมือนไฟของเจ้านายหนุ่มดีจึงเอาน้ำเย็นเข้าลูบแทนที่จะโดนเขาไล่ตะเพิดออกไป

"แน่ใจนะว่าได้ทุกอย่าง" เพลิงฉายแววตาดุร้ายมายังลูกน้องคนสนิท

"แน่ใจ แต่ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ แฮร่!" ธารยิ้มแห้งเมื่อดูเหมือนเพลิงกำลังต้องการของบางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนจะหายากเสียด้วย

"กูไม่ได้เอามาเป็นเดือนแล้ว คืนนี้หาผู้หญิงสักคนมาให้กูที่บ้านหลังนี้แล้วก็ซื้อถุงยางมาให้กูด้วย!"

สิ้นคำสั่งของเพลิงลูกน้องก็แทบไม่เชื่อหูตนเอง เจ้านายหนุ่มผู้ที่ไม่น่าจะขาดผู้หญิงกำลังขอให้เขาหาผู้หญิงอย่างว่ามาเพื่อบำรุงบำเรอ

"ได้ครับเจ้านาย!" มันไม่ใช่เรื่องยากเลยเพราะธารเองก็เรียกใช้บริการอยู่บ่อยๆ พูดจบลูกน้องก็รีบออกไปจัดการธุระให้เจ้านายหนุ่มทันที