เพลิงขับรถพาพราวตะวันกินลมชมวิวไปทั่วดอยในช่วงสาย หญิงสาวตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาติริมทางราวกับไม่เคยมาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มยิ้มให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูและความเป็นธรรมชาติของเธออย่างมีความสุข
"คุณขับรถเก่งนี่คะ" พราวตะวันหันมาชมชายหนุ่มระหว่างทางขึ้นเขาที่คดเคี้ยวทว่าเขากลับขับรถได้อย่างช่ำชองเกินความคาดหมาย
"ผมเก่งทุกอย่างอยู่แล้วครับ" เขาหลงตัวเอง
"เชื่อค่ะ" เพราะความรักทำให้ทุกอย่างสำหรับพราวตะวันดูสวยงามไปหมด
ร้านอาหาร
เพลิงขับรถเข้ามาจอดบริเวณหน้าร้านอาหารริมแม่น้ำซึ่งบรรยากาศช่างบริสุทธิ์และเป็นสถานที่ที่งดงามไปเสียหมดทุกตารางนิ้ว
"ผมเคยมาทานร้านนี้หลายครั้งแล้วตั้งแต่เมื่อตอนมาดูงานปีที่แล้วและก็ปีก่อนๆ อาหารอร่อยมากเลยนะครับ" เพลิงบอกในขณะที่เปิดประตูรถให้เธอ
"ที่นี่ไกลจากบ้านมาก พราวไม่เคยมาหรอกค่ะ" เธอวางมือลงบนของตนบนมือของเพลิงซึ่งยื่นมารอตรงหน้า
"ถ้าชอบเดี๋ยวพามาบ่อย
