ร่างแบบบางที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่กับต้นไม้ตรงหน้าชะงัก เมื่อได้ยินเสียงคนเดินมาหยุดอยู่ข้างหลัง เอื้อมดาวหันกลับไปมอง ก็พบกับรอยยิ้มละไมของสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นมารดาของเหนือตะวัน
“เอื้อมดาว หนูชื่อนี้ใช่ไหม” เสียงอ่อนโยน อบอุ่น ราวกับเสียงแม่เรียกลูกยังไงยังงั้น ในความคิดของเอื้อมดาว
“ค่ะ คุณเหนือบอกชื่อหนูกับคุณท่านเหรอคะ” ชลาลัยพยักหน้ารับสมอ้าง ก่อนจะเดินเข้าไปรั้งร่างบางของเอื้อมดาวเข้ามากอดแน่น น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ลูก ลูกของแม่ แม่ไม่เคยได้กอดเจ้าเลย เอื้อมดาว… แม่รักหนู แต่แม่พาหนูมาด้วยไม่ได้ แม่ขอโทษ ชลาลัยบอกกับเอื้อมดาวในใจ
เอื้อมดาวแปลกใจไม่น้อยกับกิริยาท่าทางของผู้หญิงตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เพราะหล่อนเองก็โหยหาอ้อมกอดอบอุ่นที่เหมือนกับอ้อมกอดของแม่อย่างนี้มาแสนนาน
“หนูน่ารัก ฉันรักหนูนะ อยากได้หนูมาเป็นลูกสาว มาเป็นลูกสาวของฉันนะ” ชลาลัยตัดสินใจเอ่ยปากขอเอื้อมดาวมาเป็น
