“ฆ่าตัวตายอะหรอ?” ร่างบางพูดก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถามผม
ผมพยักหน้าตอบช้าๆ
“แค่ฉันรู้ว่าตัวเองกระโดดน้ำเพื่อฆ่าตัวตาย แค่นี้ฉันก็รู้สึกว่ามันคงต้องมีเรื่องอะไรที่ร้ายแรงมากๆ มากถึงขนาดที่ทำให้ฉันตัดสินใจจบชีวิตตัวเองได้...”
“และแค่คุณบอกว่าตอนนั้นฉันมีภาวะซึมเศร้า แค่นั้นฉันก็พอจะรู้ได้แล้วละ...”
“ฉันถึงไม่อยากถามคุณว่าทำไม เพราะตอนนี้ฉันมีความสุขกับชีวิตแบบนี้ อดีตของฉัน ฉันก็อยากรู้ แต่ถ้ารู้แล้วมันไม่โอเคกับชีวิตฉัน ฉันก็อยากให้มันจบลงไปกับสายน้ำที่พาฉันมาหายาย...”
“ตอนนี้ฉันมีความสุขกับชีวิตตอนนี้ ฉันได้รับความรักจากตากับยายที่เขาดูแลฉันเหมือนหลาน...ถึงแม้ตอนนี้ตาจะไม่อยู่กับฉันแล้วก็ตาม”
“และตอนนี้ฉันก็ได้มารู้ว่า ฉันยังมีคนที่รัก และห่วงฉันอยู่เสมออย่างคุณ และก็ยังมีคนอื่นๆ อีก...แค่นี้ฉันก็ไม่อยากขวนขวายหาอดีตอีกแล้วละ...”
“เอาไว้ถ้าเกิดวันใดวันนึงฉันเกิดจำได้ขึ้นมา...เอาไว้ค่
