ผมรีบวิ่งมาที่ห้องฉุกเฉิน....ในใจมันเริ่มร้อนรน และรู้สึกกลัวไปพร้อมกัน เพราะผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนา ทำไมนาถึงมาที่โรงพยาบาลผมได้ หรือเกิดอุบัติเหตุอะไรกับเธอ
และทันทีที่ผมมาถึงห้องฉุกเฉิน ผมก็เห็นร่างบางนอนนิ่งอยู่บนเตียง
“ชีพจรเป็นไงครับ?” ผมถามพยาบาลที่อยู่ห้องฉุกเฉินโดยที่สายตาผมก็ยังคงมองไปที่ร่างบางที่ยังนอนนิ่งอยู่
“ชีพจร และความดันปกติค่ะคุณหมอ”
“เดี๋ยวผมขอเช็คอีกที...” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเริ่มเช็คอาการของนาอีกครั้ง แต่ในขณะที่ผมกำลังเช็คอาการของเธออยู่นั้น มือเล็กที่อยู่ข้างลำตัวของเธอก็ค่อยๆ ขยับ
ผมรีบเงยหน้าไปมองหน้าของนาราอีกครั้ง ก่อนจะเห็นว่าเธอค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาช้าๆ
“พี่เหนือ...” ผมก้มหน้าตัวเองลงเล็กน้อยพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ ก่อนที่ผมจะช่วยประคองตัวนาให้ลุกขึ้นนั่ง
“เป็นไงบ้าง เวียนหัวไหม”
" ไม่แล้วค่ะ....นาขอโทษนะเลยวุ่นวายกันหมดเลย "
“แล้วเกิดอะไรขึ้น
