“อย่านะ อย่าทำอะไรดิฉัน... เอ่อ รำไทยนะ”
“ก็ใครใช้ให้ดื้อล่ะ”
เขาจับมือบางทั้งสองข้างตรึงไว้เหนือศีรษะ จากนั้นก็ก้มลงดูดปลายถันทั้งสองข้างอย่างต้องการปลุกเร้า รำไทยตัวเกร็งสะท้าน หอบหายใจระรัวเมื่อความซาบซ่านระเบิดขึ้นภายในช่องท้อง มันร้อนผ่าว อึดอัด และต้องการเขาเหลือเกิน ต้องการผู้ชายที่ไม่เคยรักหล่อนเลย
“อ้อนวอนยังไงก็ไม่ปล่อยหรอกนะรำไทย ฉันคิดถึงเธอ... อยากกิน อยากกอด และอยากทำให้เธอเป็นของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนเรื่องอื่นเราเอาไว้พูดกันทีหลังนะ”
“ไม่นะคะ อย่าทำแบบนี้...”
ภามินอมยิ้มกวาดสายตามองไปทั่วทั้งร่างอวบอัดขาวลออ “ก็น่ากินแบบนี้ ใครเห็นแล้วไม่กินไม่ฟัดก็ไม่ใช่มนุษย์แล้วล่ะ”
และรำไทยก็ไม่สามารถต้านทานแรงปรารถนาของพ่อเทพบุตรภามินได้อีก จำต้องยอมปล่อยให้เขากัดกินเนื้อนวลด้วยความเต็มอกเต็มใจ
“คุณภาม...”
หญิงสาวครางเสียงสะท้านเมื่อถูกปากร้อนผ่าวดูดดึงปลายถันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ข
