บทที่ 94
“เอ่อ เมียจ๋า ผัวเปลี่ยนใจแล้ว จะอยู่เฝ้าเมียทั้งวันเลย”
อ้อมแขนกำยำรัดแน่นที่เกิดขึ้นพร้อมๆ กับน้ำเสียงที่ประกาศกร้าวแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของภามินทำให้รำไทยหน้าแดงก่ำ มองฟ้าใสและคุณพ่อของน้องฟ้าใสด้วยความอับอาย
“คนบ้า นี่คุณจะทำอะไรน่ะ”
หญิงสาวกัดฟันกระซิบกระซาบใส่คนตัวโตอย่างไม่พอใจ แต่เขาหาได้สะทกสะท้านไม่ เพราะเขายังคงกอดหล่อนแน่นอยู่เช่นเดิม
“คุณครูขา ผู้ชายคนนี้คือใครเหรอคะ” น้องฟ้าใสเอ่ยถามด้วยความสงสัย ซึ่งก็อารมณ์เดียวกับบิดาของตัวเองนั่นแหละ
“เอ่อ คือว่า...”รำไทยอ้ำอึ้งด้วยความขัดเขินภามินจึงรับอาสาตอบให้เสียเอง
“แม้ที่รัก อายก็ไม่บอก มาเดี๋ยวผมแนะนำตัวเองก็ได้ ผมภามินอิสรเกษมครับ เป็นสามีของรำไทย”
“คนบ้า...”
“หรือไม่จริงที่รัก”
ปลายจมูกโด่งจรดลงกับแก้มนวลฟอดใหญ่อย่างต้องการประกาศสิทธิ์ ก่อนจะพูดให้รำไทยได้เขินอายอีกครั้ง
“เราพึ่งจะลงจากเตียงกันมาได้
