“ตอบมาก่อน ถ้าไม่ได้เกลียดแล้วทำไมต้องพยายามถอนหมั้นให้ได้”
“ก็เพราะฉัน... ฉัน...”
มารันจะตอบออกไปอยู่แล้ว แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะยับยั้งมันเอาไว้
“แล้วนายมายุ่งวุ่นวายอะไรด้วย มันเรื่องส่วนตัวของฉัน นายเป็นแค่ลูกจ้าง มีหน้าที่ทำตามคำสั่งของฉันอย่างเดียวเท่านั้น”
เคราเขียวครึ้มของคนตัวโตเกร็งเครียดขึ้นในทันที และเขาก็ผลักหล่อนออกห่าง
“ผมรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ขี้ข้าของคุณ เอาล่ะ ขี้ข้าคนนี้ต้องการพักผ่อน เชิญคุณเจ้านายกลับไปได้แล้วครับ”
เมื่อถูกไล่เอาดื้อๆ มารันก็หน้าชาดิก
“ก็ได้ ฉันกลับก็ได้ แต่พรุ่งนี้ฉันจะมาหานายตอนสิบโมงเช้า เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมก็แล้วกันล่ะ”
แม้จะอยากอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายอันตรายคนนี้สักแค่ไหน แต่เพราะศักดิ์ศรีหล่อนจึงจำต้องก้าวเดินออกไปอย่างไม่มีทางเลือก
“คนบ้า คนผีทะเล ฉันอุตส่าห์คิดถึงนาย”
หญิงสาวบ่นอุบที่หน้าบ้านของเขา กำลังจะเดินกลับบ้านของตัวเองแต่สา
