ที่แท้ทุกอย่างที่เขาทำลงไปก็เพื่อพี่ชายของเขาและคุณมารันนั่นเอง รำไทยคิดอย่างเจ็บปวด รวดร้าวไปถึงหัวใจ หล่อนมองเขาทั้งน้ำตา
“แต่ดิฉัน... จะไม่มีทางแต่งงานกับคุณภาม”
ไหล่กว้างบึกบึนของภามินไหวน้อยๆ จ้องหน้าแม่เมียสาวด้วยสายตาดุดัน ผู้หญิงเอ๊ย! เป็นเมียเขาแล้วยังคิดจะวิ่งหนีอีก คิดหรือว่าเขาจะยอมปล่อยไปน่ะ ไม่มีทาง หล่อนจะต้องถูกเขาจองจำอยู่ใต้ร่างไปชั่วชีวิต หล่อนเกิดมาเพื่อเป็นสมบัติของเขา เกิดมาเพื่อเป็นเมียของเขา ดังนั้นต่อให้ฟ้าถล่มเขาก็ไม่มีทางปล่อยหล่อนให้หลุดมือไปแน่ ไม่มีทาง!
“ไม่แต่งฉันก็ไม่ว่า แต่เธอจะต้องนอนกับฉันทุกคืน”
ดวงหน้างามแดงระเรื่อสลับซีดเผือด เจ้าหล่อนดิ้นรนขัดขืนในทันที
“ไม่... ไม่นะคะ ดิฉัน... ดิฉันจะกลับ... จะกลับโคราชให้เร็วที่สุด”
“ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีทางปล่อยเมียของตัวเองให้ไปอยู่ไกลๆ แน่ ไม่มีทาง”
คนตัวโตแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ร้าย ก่อนจะเดินอ้อมตัวหล่อนตรงไปยัง
