“พี่โรมขา...”
แม้มือจะถูกพันธนาการเอาไว้แน่นด้วยยกทรงของตัวเอง แต่ด้วยความร้อนผ่าวที่กัดกินไปทั่วทั้งเรือนกายก็ทำให้มารันดิ้นพล่านและเต็มไปด้วยความเชิญชวน ตอนนี้ไม่เหลืออะไรให้ฉุดรั้งตัวเองอีกแล้ว หล่อนต้องการโรมพัท ต้องการเขาเหลือเกิน
“ได้โปรด... พี่โรมขา...”
ไม่มีเสียงตอบจากผู้ชายบนร่าง มีแต่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายแรงกล้าของเขาเท่านั้นที่หล่อนได้เห็น เขามองสบตากับหล่อน ขณะที่มือหนาขยี้ปลายถันไม่หยุด หล่อนสั่นระริกไปทั้งตัวและหัวใจ สั่นสะท้านให้กับความรู้สึกที่ไม่เคยพบเคยเจอมาก่อนเลยในชีวิตสาว
แต่โรมพัทไม่ได้คิดแบบนั้น เขาคิดว่าแม่สาวน้อยที่กำลังครวญครางอยู่ใต้ร่างนั้นกำลังเสแสร้ง กำลังเล่นละคร เขาไม่มีทางเชื่อว่าหล่อนจะไม่เคยกับเรื่องแบบนี้ ในเมื่อเขาได้สัมผัสและเห็นมันมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่รูปถ่ายก็ตาม
“พี่โรม... ได้โปรดเถอะค่ะ... รัน... รันไม่ไหว
