จุดกลับใจ
11
PUIFAI - จุดที่ต้องเผชิญ
“กูคุยแล้วมึง บริษัทที่คุณออสตินแนะนำดีจริงๆ เหมือนเขาจะเข้าใจลูกค้าอ่ะ เขาบอกว่ากูไม่ต้องไปหน้างานก็ได้ เดี๋ยวจะติดกล้องระหว่างทำงาน กูดูผ่านมือถือได้เลย”
(ดีๆ แล้วมึงได้โรงเรียนให้ลูกรึยัง)
“ได้แล้ว อยู่ใกล้ร้านสุดๆ แต่แพงสุดๆเหมือนกัน กูต้องเก็บเงินเดือนละแสนค่าเทอมลูก เวรกรรมตามสนองกูแล้วค่ะ”
(ฮ่าๆ เออน่าทำได้อยู่แล้ว ไม่ไหวยังมีกูนะดอกร้อยละร้อยคนกันเอง)
“ไม่ต้องห่วง หมุนไม่ทันกูยืมมึงแน่ๆ ทำอะไรเกินตัวชะมัด”
(หาแฟนสักคนมาช่วยทำงานจ้า)
“พูดเหมือนพ่อกูอีกละ”
(ก็ควรเปิดใจได้แล้ว หาความสุขให้ตัวเองบ้าง)
“กูกลัวจะทุกข์เพิ่มนี่แหละ”
(เออว่ะ งั้นเอาที่สบายใจ ขาดเหลืออะไรบอกกูนะ ถ้าจะย้ายของหรืออะไรก็โทรมา ลูกน้องกูเยอะมาก)
ฉันเบ้ปาก
“จ้าเมียมาเฟียยย กูวางแล้วนะปล่อยลูกนอนคนเดียวนานละ ไม่รู้กลิ้งตกซอกเตียงไปรึยัง”
(เค บายๆ)
พอฉันวางสายจ
