“ต้านแม่...ต้านแม่...ต้านแม่...” จื่อเซิ่งร้องเรียกหาแม่เมื่อมาถึงก็เห็นบิดาที่นอนอยู่กับท่านแม่ แต่ทว่าเขานั้นโดนผ้าพันไปทั้งตัว
เด็กน้อยมองใบหน้าบิดาที่ซีดเซียวนิ่งสนิท ก็เอามือเข้าไปอังที่จมูกแต่ทว่ามันไม่มีลมหายใจ
“ต้านแม่...ต้านแม่...ต้านพ่อไม่หายใจ” หมิงหลันได้ยินดังนั้นก็รีบตื่นขึ้น
“ฮะ...จื่อเซิ่งเจ้าพูดอะไร”
“เขาไม่มีลมหายใจ...เขาตายใช่หรือไม่...”
“ไม่...ไม่นะ...ไม่” หมิงหลันหวีดร้อง แล้วทุบหน้าอกของเขาเอาใบหูแนบกับหน้าอกพบว่าหัวใจเขาเต้นแบบอ่อนแรงเต็มที
ปึก...ปึก...ปึก...!
“ตื่นมานะไอ้ซือหลาง...ไอ้หมาบ้าชั่ว...หากเจ้าตายข้าจะไปลากเจ้าขึ้นจากนรก” หมิงหลันทุบหน้าอกเขาหลายครั้ง จื่อเซิ่งเห็นดังนั้นก็รู้สึกกลัวจึงวิ่งไปตามท่านน้า
“ต้านน้า...ต้านแม่ทุบท่านพ่อ...ต้านน้า...”
เหวินไท่ที่เพิ่งงีบไปได้ชั่วครู่ก็รีบวิ่งออกมาพร้อมกับหลานชาย เห็นหมิงหลันทุบเจ้าซือหลางอย่างเอา
