อู๋หลิงเซียวออกรบติดกันเจ็ดวันเจ็ดคืนยังไม่รู้แพ้รู้ชนะ ต่อให้ซื่อจื่อส่งข่าวออกมาเป็นระยะแต่ทว่าหมิ่นเต๋อมันก็แข็งแกร่งเช่นเดียว เหล่าทหารของหมิ่นเต๋อต่อสู้ราวกับคนบ้าเลือด ยิ่งคมหอกคมดาบได้ดื่มเลือดแล้ว เหมือนภูตผีเข้าสิงร่างต่อสู้แบบเอาชีวิตเข้าแลกไม่รักตัวกลัวตาย
ดีที่ทหารของเขาก็แข็งแรงเช่นเดียวกันจึงต่อกรกันได้ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ยิ่งตอนนี้ทัพหน้าได้กำลังพลจากทัพหลวงเพิ่มขึ้นอีกสามหมื่นนาย แม้ไม่มากแต่ก็พอได้พลัดเปลี่ยนกันพักและออกรบ
ต่อให้ชัยภูมิของตงอี้ดีกว่า แต่ทว่าส่วนของต้านโจวนั้นเหล่าทหารก็ชำนาญการรบมากอีกเช่นเดียวกัน เพียงทหารหยิบมือกลับต่อกรกับทหารซีฉู่ได้อย่างสบาย นับว่าหมิ่นเต๋อผู้นี้ห้ามประมาทเป็นเด็ดขาด มิแน่ว่าหากปล่อยไป ซีฉู่อาจจะมีภัย
เยี่ยเฉิงโหว นั่งอยู่บนหลังอาชาดูทหารที่กำลังรบอยู่เบื้องหน้าขนาบข้างด้วยเกาเฟยและจิ้งถี ด่านหน้ามีพวกแม่ทัพนายกองอีกหลายสิบ
