“น่ากินจัง”
“อร่อยมากด้วย ไม่อยากจะคุย”
“งั้นทานละนะ!”
“เดี๋ยวสิ มีต้มย้ำกุ้งน้ำข้นของโปรดหญ้าด้วย รอบนี้เราทำเผ็ดน้อยนะ”
“ขอบคุณนะที่ดูแลเราเป็นอย่างดี”
“ถ้าอยากขอบคุณเราจริง ๆ ต่อไปนี้ถ้าหญ้ามีปัญหาอะไรต้องบอกเราเป็นคนแรกนะ”
“อื้ม”
ด้านพราวฟ้าและมังกรที่หากอหญ้ายังไงก็ไม่พบ โทรหากอหญ้าหลายสิบสายก็ไม่รับ ทักหาก็ไม่ตอบ ยิ่งสร้างความว้าวุ่นใจให้ทั้งคู่เป็นอย่างมาก เมื่อไม่รู้จะทำยังไงต่อทั้งเป็นห่วงและกังวล ยิ่งมีเรื่องมาเฟียดูไบเข้ามาอีกยิ่งทำให้พราวฟ้ากังวลหนักกว่าเดิม กลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย
“เฮีย เราจะทำยังไงดี”
“เฮียว่าเราโทรบอกราชันย์เถอะ”
“แต่ว่า..”
“เฮียรู้ว่าพราวเป็นห่วงน้อง และกลัวราชันย์จะอาละวาดน้อง แต่เฮียว่าการที่กอหญ้าหายไปแบบนี้อันตรายมากนะ ราชันย์ควรรู้..ทุกเรื่อง”
“งั้นเฮียโทรหาราชันย์เลย พราวเป็นห่วงน้อง”
มังกรต่อสายหาราชันย์ทันที แต่ติดยังไงราชันย์ก็ไม่แม้
