ปริมระตา
อีกแค่ไม่ถึงอาทิตย์เดียวฉันก็ใกล้จะคลอดแล้ว ซึ่งตอนนี้ฉันก็ลาคลอดกับทางบริษัทแล้ว ส่วนเรื่องที่ฉันคิดไว้ก็ได้มีโอกาสคุยกับคุณนำทับแล้วว่าหลังคลอดแล้วออกจากโรงพยาบาลฉันจะกลับไปอยู่กรุงเทพ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็อยากให้อยู่ทำงานด้วยกันที่นี่ต่อ
ซึ่งฉันก็อยากทำแต่ก็ยังไม่รับปาก เพราะว่าฉันมีลูกแล้ว ถ้าเกิดมาทำงานที่นี่ในช่วงที่ลูกยังเล็กฉันก็อาจจะต้องห่างลูกเพราะถ้าพาแกมาอยู่ด้วยก็จะลำบาก แต่คุณนำทับบอกว่าเรื่องนั้นไม่มีปัญหาอะไร แค่ฉันมาเขาจะจัดการที่พักใหม่ให้ สะดวกต่อฉันกับตัวเล็ก แต่ก็นั่นแหละ ฉันยังไม่กล้ารับปากอะไรเขา เพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง
“ปริมหิวอะไรไหม” ร่างสูงถามฉันขึ้น ทุกวันนี้ฉันแทบจะไม่ได้ลุกไปไหนทำอะไรเองเลย เพราะว่าพี่คิมหันต์คอยห้ามคอยทำให้ตลอด ซึ่งหลายครั้งเราก็ทะเลาะกันเพราะว่าฉันอยากลุกเดินบ้าง ถึงแม้ว่ามันจะลำบากหน่อยแต่ก็ดีกว่าให้น
