“คุณธีโอวันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ป้านามิโออดที่จะทักเจ้านายหนุ่มอย่างแปลกใจไม่ได้
คนที่กำลังเดินอยู่ชะงักพร้อมกับหันกลับมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “เช้าหรือครับ ผมว่าก็ปกตินะครับป้านามิ ขอตัวนะครับ”
ธีโอเดินจากไปแล้ว ป้านามิโอบ่นตามหลังอย่างมึนงง “มันจะปกติได้ยังไง นี่พึ่งหกโมงยี่สิบนาทีเอง”
ใช้เวลาเพียงไม่นานซุปเปอร์คาร์หรูก็แล่นมาจอดที่หน้าห้องเช่าที่ตัวเองมาบ่อยครั้งจนคุ้นเคย ชายหนุ่มลังเลอยู่พักใหญ่ก็ตัดสินใจก้าวลงไปจากรถ และเดินไปหยุดที่หน้าห้องของณดา
“ผมมาแล้วนะณดา”
มือใหญ่เคาะเบาๆ สองที แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา จนชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด เคาะแรงกว่าเดิม
“ณดา เปิดประตูหน่อย ผมรอคุณนานแล้วนะครับ”
ก็ยังเงียบสงัดเหมือนเดิม จนธีโอทนไม่ไหว “ผมจะพังประตูเข้าไปเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณไม่ยอมเปิด”
สิ่งที่ตอบกลับมาก็ยังเป็นความเงียบเหมือนเดิม ธีโอจึงไม่คิดจะรออีก เขายกเท้าขึ้นกำลังจะถี
