Ep.9
1961 คำ
Ep.9
Pair talk.
19.50 น.
ฉันใช้เวลานอนแช่น้ำอุ่นในอ่างเพื่อระงับอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองอยู่ราวสองสามชั่วโมง จริงๆ ก็ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้ แต่ฉันเผลอหลับไปน่ะ ดีนะที่รูปแบบอ่างของที่นี่ถูกออกแบบมาอย่างดี ไม่งั้นฉันคงได้ไถลจมลงไปในน้ำแน่ๆ
พอออกมาจากห้องน้ำฉันก็ไม่เจอใครเลย จึงหยิบสมาร์ตโฟนของตัวเองขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้วินเซนต์เขาคงอยู่ที่งานแต่งซึ่งจัดขึ้นที่ไหนสักที่ของโรงแรมนี้แหละมั้ง
ช่างเถอะ ไม่อยู่ก็ดีเหมือนกันฉันก็ยังไม่อยากเห็นหน้าเขาตอนนี้ เดี๋ยวจะหงุดหงิดขึ้นมาอีก
จากนั้นฉันก็แต่งตัวด้วยเดรสสั้นสวยๆ สีขาวผ้าซาติน โชว์แผ่นหลังเนียน แล้วขึ้นมานั่งดื่มบนดาดฟ้าของโรงแรมแห่งนี้เพื่อผ่อนคลาย โรงแรมนี้มีทั้งหมดยี่สิบชั้น เรื่องวิวนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย สามารถมองเห็นเชียงใหม่ได้ทั้งเมือง อากาศวันนี้ก็เหมือนจะเป็นใจให้ มีลมเย็นๆ ไม่เหนียวเหนอะหนะ ก็เลยทำให้ฉันอารมณ์ดีที่ได้มาสัมผัสอากาศบริสุทธิ์แบบนี้
ฉันเลือกโต๊ะนั่งที่มันค่อนข้างเงียบและวิวดีๆ ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานไป และพอพนักงานเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟฉันก็จัดการถ่ายมันลง Story ig ตัวเองทันที
ฉันลงรูปไปได้ไม่นานก็มีคนไดเรคมาเต็ม ส่วนมากจะเป็นเพื่อนที่เรียนที่อังกฤษด้วยกัน เพราะนอกจากน้ำขิงกับเค้กฉันก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อนที่ไทยคนไหนเลย
ฉันคว่ำหน้าจอสมาร์ตโฟนลงกับโต๊ะ โดยที่ไม่ได้ใส่ใจจะตอบข้อความของใครเลย ก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบพลางเอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วมองออกไปยังวิวตรงหน้า ฉันนั่งดื่มอยู่แบบนั้นสักพักใหญ่ๆ ก็มีผู้ขายคนหนึ่งมานั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้างฉัน
"มาคนเดียวเหรอครับ ?"
ฉันเหลือบไปมองผู้ชายคนนั้นด้วยหางตาเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมามองวิวตรงหน้าเหมือนเดิมพร้อมกับยกแก้วขึ้นมาดื่มอีกครั้ง โดยไม่ได้สนใจที่จะตอบคำถามของเขา
เอาจริงๆ ผู้ชายคนนี้ก็ดูดี ไม่ได้ดูแย่นะ ใช้แบรนด์เนมหรูตั้งแต่หัวจรดเท้า ถ้าให้ฉันเดาก็คงจะเป็นไฮโซหรือเศรษฐีของเชียงใหม่นี่แหละ
"ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าสวยๆ อย่างคุณจะมาคนเดียว" เขายกเครื่องดื่มของตัวเองที่ถือมาด้วยขึ้นมาดื่ม ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง ส่วนฉันเหลือบไปมองเขาอีกครั้งพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขา
"หึ..."
"ผมไทม์นะครับ" พูดแนะนำตัวจบเขาก็ยื่นแก้วมารอชนกับฉัน
"ฉันแพร" ฉันยกแก้วตัวเองขึ้นไปชนกับเขา แล้วจิบดื่มเบาๆ
"พักที่นี่เหรอครับ"
"ใช่ แล้วคุณล่ะ ?"
"เปล่าครับ ผมเป็นคนที่นี่และมาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ แต่ถ้าวันไหนผมขับรถกลับไม่ไหว ผมก็เปิดห้องนอนที่นี่"
"...คืนนี้ด้วยหรือเปล่า ?" ฉันหันไปมองหน้าเขา ท่าทางเสือผู้หญิงแบบนี้ ที่เขาเข้าหาฉันก็คงไม่พ้นเรื่องเซ็กซ์
"ก็อาจจะใช่...ถ้ามีคนนอนด้วย" เขามองหน้าฉันกลับและพูดเสียงเบาลง แต่แววตาบ่งบอกได้ชัดเจนถึงความต้องการของเขา
"ไว้ฉันจะคิดดูละกัน" ฉันหันกลับมามองวิวตรงหน้าอีกครั้ง ตอนนี้มันยังไม่ดึก ฉันยังไม่อยากรีบ และอีกอย่างฉันยังไม่มีอารมณ์ ไว้ถ้าฉันเมากว่านี้ก็ไม่แน่ คืนนี้ฉันอาจจะได้ไปต่อกับไทม์ที่ห้องไหนสักห้องของโรงแรมนี้แหละ
"งั้น...ระหว่างรอผมขอนั่งเป็นเพื่อนแพรนะ"
"อืม เอาสิ" ทันทีที่ฉันอนุญาตเขาก็ขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ฉันอีกนิด แต่ก็ไม่ได้แนบชิดมาก จากนั้นฉันกับไทม์ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ระหว่างที่คุยเขาไม่ได้ลวนลามหรือฉวยโอกาสแตะเนื้อต้องตัวฉันเลย ซึ่งฉันโอเคกับผู้ชายแบบนี้มากๆ แต่โอเคในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบไทม์นะ ฉันแค่หมายถึงฉันโอเคกับนิสัยไม่ฉวยโอกาสกับผู้หญิงแบบนี้เฉยๆ
ฉันนั่งคุยกับไทม์ไปได้สักพักใหญ่ๆ เครื่องดื่มฉันก็หมด ฉันเลยหันไปสั่งเพิ่มกับพนักงาน และพอฉันสั่งเสร็จ ในจังหวะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับสายตาฉันก็ดันไปสบตากับสายตาคู่หนึ่งที่กำลังมองมาที่ฉันเหมือนกัน
วินเซนต์ ? เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ สายตาที่เขามองฉันมันนิ่งมาก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้เขามองฉันแบบไม่วางตาเลยล่ะ
ฉันได้แต่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจหันกลับมาสนใจไทม์ที่นั่งข้างๆ ต่อ เขาจะมองฉันด้วยสายตาแบบไหน ฉันไม่เห็นต้องแคร์เลย เพราะฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน และความสัมพันธ์ของเราก็เป็นเพียงแค่คู่นอน ตอบสนองความต้องการให้กันและกันก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นฉันจะทำอะไรหรือจะไปต่อกับใครมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน
"เมารึยัง ?" ไทม์ถามพร้อมกับรับแก้วเครื่องดื่มที่พนักงานเพิ่งมาเสิร์ฟแล้วเลื่อนมาตรงหน้าฉัน
"ฉันเพิ่งดื่มไปแก้วเดียว จะให้รีบเมาไปไหน" ฉันว่าพลางมองเขาแล้วยิ้มให้นิดๆ
"เวลาแพรยิ้มแล้วน่ารักดีนะ" ไทม์มองหน้าฉัน
"เหรอ นายเป็นคนแรกเลยนะที่บอกว่าฉันยิ้มแล้วน่ารัก" ฉันรู้ว่าว่าตัวเองไม่ได้น่ารักเวลายิ้มหรอก และฉันก็ไม่มีมุมที่น่ารักเลยด้วย ฉันเหมาะกับการทำหน้านิ่งมากกว่า เพราะยิ้มทีนี่หน้าฉันตลกมาก
"ไทม์พูดจริงๆ นะ เวลาแพรยิ้มแล้วเหมือนคนละคนเลย"
"หึๆ ฉันต้องขอบคุณนายมั้ยที่อุตส่าห์ชมฉัน" พูดจบฉันก็ยกเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มและวางลงที่เดิม
"ไม่ต้องก็ได้ ไทม์เต็มใจที่จะพูด" จากนั้นไทม์ก็คุยโม้เรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับตัวเขาให้ฉันฟัง ฉันก็ฟังเพลินเลย สักพักสายตาฉันก็เผลอมองไปทางที่วินเซนต์นั่งอยู่ และตอนนี้เขาก็ไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว เพราะตอนนี้มีผู้หญิงมานั่งกับเขาแล้ว
และจังหวะที่ฉันมองไปก็เป็นจังหวะเดียวที่วินเซนต์เขาหันมามองฉันพอดี เลยทำให้เราทั้งคู่ได้สบตาอีกครั้ง สายตาคู่นั้นของเขามันว่างเปล่ามาก และฉันก็เดาไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่สิ่งที่ไม่ต้องเดาเลยก็คือคืนนี้ผู้หญิงคนนั้นต้องลากเขาไปด้วยแน่นอน เพราะสายตาเธอที่มองวินเซนต์แทบจะกินเขาตรงนั้นได้เลย
"แพรรู้จักมันด้วยเหรอ"
ไม่รู้ว่าฉันมองวินเซนต์นานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีไทม์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็สะกิดฉันและถามออกมา ก่อนจะมองไปที่วินเซนต์ที่ยังคงมองฉันอยู่
"ใคร ?" ฉันหันกลับมาสนใจไทม์อีกครั้ง
"ไอ้วินเซนต์ ไทม์เห็นแพรมองมันตั้งนาน ไม่ใช่ว่าคืนนี้จะทิ้งไทม์แล้วไปกับมันนะ" ไทม์มองด้วยสายตางอนๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรนักหรอก
"แล้วนายล่ะ รู้จักด้วยเหรอ"
"รู้จักสิ มันเป็นเพื่อนไทม์" คิดไม่ถึงเลยแฮะว่าสองคนนี้จะรู้จักกัน
"อ๋อ..." ฉันพยักหน้ารับรู้เบาๆ พลางคิดอะไรในหัวไปด้วย
"แต่มันร้ายนะไอ้นี่อ่ะ แพรอยู่ห่างๆ มันไว้จะดีที่สุด"
"ไม่ทันไรก็กันท่าเพื่อนแล้วเหรอ หึๆ" ฉันหัวเราะในลำคอเล็กน้อยแล้วยกแก้วขึ้นมาจิบ จริงๆ อยากจะบอกไทม์จะว่าไม่ทันแล้ว ฉันกับวินเซนต์เรากินกันแล้ว แถมยังดุเดือดอีกด้วย บอกเลยว่าเขาน่ะร้ายไม่ธรรมดาจริงๆ
"ไทม์พูดจริงๆ นะ ไอ้วินเซนต์ผู้หญิงมันเยอะจะตาย มันไม่จริงจังกับใครสักคนหรอก" ข้อนี้ฉันก็พอจะรู้นะ ขนาดมีแฟนน่ารักขนาดนั้นยังไม่ซื่อสัตย์กับแฟนเลย
"แล้วนายล่ะ ก็คงไม่ต่างกันหรอกถึงคบกันเป็นเพื่อนได้" ถ้าไม่ศีลเสมอกันจะคบกันได้ไงจริงมั้ย
"อันนี้ไม่เถียง แต่ถ้าไทม์เจอคนที่ถูกใจแล้วไทม์ก็จะหยุดทันที" ตอนพูดก็พูดได้หมดนั่นแหละ ต้องรอดูหลังจากนั้นต่างหาก
"..." ฉันไม่พูดอะไร และสักพักไทม์ก็พูดขึ้น
"แต่ก็นะ...พูดถึงไอ้วินเซนต์ มันก็ยังไม่มีใครมันถึงได้ยังไม่หยุดเรื่องผู้หญิง" ไทม์มองไปที่วินเซนต์และโบกมือให้ แต่วินเซนต์ก็ยังนิ่งไม่ได้โบกมือตอบกลับ
แต่เดี๋ยวนะ? ไม่มีใคร? เป็นไปไม่ได้เพราะวินเซนต์มีแฟนแล้ว
ฉันไม่ได้แย้งอะไรไทม์ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของฉัน เลยได้แต่นั่งเงียบๆ ฟังไทม์พูดต่อไป
"แต่ไอ้วินเซนต์มันก็มีดีหลายอย่างนะ ทั้งหน้าตาและฐานะ แล้วอีกอย่างนิสัยมันก็ดีด้วย ถึงมันจะร้ายเงียบเรื่องผู้หญิงก็เถอะ แต่กับเพื่อนกับฝูงมันเต็มร้อยมากๆ"
"ดูเหมือนนายจะสนิทกับเขามาก"
"ก็สนิทนะ เมื่อก่อนไทม์ก็เรียนกับมันนั่นแหละ แต่ไทม์ต้องย้ายมาทำงานกับแม่ที่เชียงใหม่เลยไม่ค่อยได้เจอมัน จริงๆ วันนี้ก็ตั้งใจมาเจอมันนั่นแหละ แต่ดูท่าแล้วมันคงไม่อยากเจอไทม์ ฮ่าๆๆๆ" ไทม์มองไปที่วินเซนต์ที่มีผู้หญิงนั่งด้วยและหัวเราะออกมา
"นายก็ดูไม่ได้อยากเจอเพื่อนเลยนะ"
"หญิงต้องมาก่อนอยู่แล้ว" พูดจบเขาก็ยักคิ้วให้แล้วมองฉันตาเป็นประกายทันที ว่าแต่คนอื่นร้าย นายก็ร้ายไม่ต่างคนอื่นหรอกไทม์!
"แต่นายควรเดินไปทักทายเพื่อนตัวเองหน่อยนะ" ฉันพูดแล้วมองไปที่วินเซนต์อีกครั้ง
"ก็คงไปแหละ ว่าแล้วเดี๋ยวไทม์มานะ ไปทักทายมันสักหน่อยก่อน เดี๋ยวมันจะงอนเอา"
"ไปสิ เดี๋ยวฉันรอ"
"เดี๋ยวไทม์มานะครับ" พูดจบไทม์ก็หยิบแก้วและเดินไปหาวินเซนต์ทันที พวกเขาคุยอะไรกันฉันไม่ได้ยินหรอก รู้แค่ว่าหน้าวินเซนต์ตอนนี้ตึงมาก ไม่รู้ว่าคุยเรื่องเครียดกันหรือเปล่า แต่จะคุยอะไรกันมันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันจึงหันกับมาสนใจดื่มและนั่งชมวิวทิวทัศน์ต่อ
สักพักฉันก็เผลอหันไปมองทางนั้นอีก ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่วินเซนต์เดินออกไป โดยมียัยผู้หญิงคนนั้นเกาะแขนเดินตามไปด้วย ส่วนไทม์เขาก็เดินกลับมาหาฉันที่โต๊ะเหมือนเดิมแล้วพูดขึ้นมา
"ไอ้วินเซนต์มันไปต่อแล้ว เราจะไปกันเลยมั้ย" พอไทม์ถามฉันจบ ฉันก็หันไปมองทางที่คู่นั้นเดินออกไปสักพัก ก่อนจะหันกลับมาตอบไทม์
"อืม ไปสิ"
- ผู้เขียน
