Ep.5
Pair talk.
00.30 น.
K.Hotel
"อืม"
ฉันใช้มือข้างหนึ่งเสยผมตัวเองไปข้างหลัง ก่อนจะลดมือลงไปวางไว้ที่แผงอกเปลือยเปล่าของผู้ชายที่นอนอยู่ใต้ร่าง
วินเซนต์ละมือออกจากหน้าอกของฉัน เลื่อนลงมาบีบเคล้นบั้นท้ายที่ยังขยับขึ้นลงอยู่บนตัวของเขา
"ซี๊ดด แพรเธอแม่ง! อืม~" เขาครางเสียงกระเส่า ถ้าในสถานการณ์ปกติมันคงเป็นคำหยาบ แต่ในตอนนี้มันไม่ใช่ มันคือคำพูดที่สามารถกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
"อื้อ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ! ฉันจะ...อ๊ะ อ๊ะ...เสร็จ อืม" ฉันเชิดหน้าขึ้นและส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ พร้อมจับมือเขาขึ้นมาจับนมฉันอีกครั้ง ก่อนจะออกแรงควบเขาให้เร็วขึ้น
"อืม ให้ฉันเป็นคนทำมั้ย ?" เขาถามพลางเด้งตัวสวนฉันขึ้นมา
"ไม่ต้อง! อื้อ! ฉันทำเอง อ๊ะ อ๊ะ!" ฉันรีบดันอกเขาให้นอนลงตามเดิม ก่อนที่เขาจะได้ลุกขึ้นมาเป็นคนทำเอง
"อืมม ซี๊ดด~" ซึ่งเขาก็ยอมนอนลงตามเดิม และปล่อยให้ฉันเป็นคนควบอยู่บนตัวเขาต่อ
จนกระทั่ง...
"อ๊าาาาส์!!~/ซี๊ดดดดด!~" เราทั้งคู่กระตุกเกร็งและปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นออกมาพร้อมกัน
...
ฟุ่บ!
พอผ่านไปสักพักฉันก็ฟุ่บตัวลงนอนลงข้างๆ กายหนา ก่อนที่เขาจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยของฉันเอาไว้ให้ทันที
"...เหนื่อยแล้ว ?" เขาถามและมองหน้าฉันที่นอนหายใจหอบ
"อืม พักก่อน" ฉันตอบเขาไป ถ้าจะให้เสร็จแล้วต่ออีกยกเลยคงไม่ไหว ที่เพิ่งเสร็จไปเมื่อสักครู่นี้มันคือรอบที่สามแล้วนะ หนำซ้ำยังเป็นสามรอบแบบติดๆ กันเลยด้วย!
"มีเรื่องเครียดหรือไง" วินเซนต์ก็ยังคงถามฉันต่อ
ฉันหันหน้าไปมองหน้าเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะดึงสายตากลับมามองเพดานห้องเหมือนเดิม
"อืม มีนิดหน่อย" พอตอบเสร็จฉันก็หลับตาลงอีกครั้ง ส่วนเขาก็เงียบไปเหมือนกัน ซึ่งก็ดีแล้วล่ะที่เขาไม่ถามอะไรต่อ เพราะถ้าเขาถามฉันก็คงไม่ตอบเขาอยู่ดี ฉันไม่ชอบเล่าเรื่องหรือเล่าปัญหาส่วนตัวให้ใครฟังอยู่แล้ว
"...นายต้องรีบกลับไปหาแฟนนายหรือเปล่า" พอผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ฉันก็ลืมตาขึ้นก่อนจะค่อยๆ หันไปถามเขา หายมาอยู่กับฉันสองสามชั่วโมงแล้ว แฟนเขาคงจะถามหา
"แฟน ?"
"อืม ผู้หญิงน่ารักๆ ที่นั่งกินข้าวกับนายวันนี้ไง" เอาจริงๆ ฉันรู้สึกเห็นใจผู้หญิงคนนั้นนะที่มีแฟนอย่างเขา มีแฟนน่ารักขนาดนั้นยังออกมาหากินข้างนอกอีก แต่ก็นั่นแหละฉันแค่เห็นใจเธอ ไม่ได้แปลว่าฉันจะรู้สึกผิดที่มาแอบนัดแฟนเธอมาแซ่บลับหลัง เพราะเรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดัง
"อ๋อ ไม่ต้องหรอก"
"หึ นายนี่ก็ร้ายเอาเรื่องเหมือนกันนะ"
"แล้วเธอล่ะ รู้ว่าฉันมีแฟนแล้วแต่ก็ยังนัดฉันมาหา ?" เขาถามและมองหน้าฉันอย่างรอคำตอบ
ฉันไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ไหวไหล่นิดๆ อย่างไม่แคร์ต่อสิ่งที่เขาพูด ฉันไม่จำเป็นต้องแคร์อะไรหรือรู้สึกผิดอะไร และคนที่ควรรู้สึกผิดคือผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ ฉันต่างหาก เพราะฉันแค่เสนอ...ส่วนเขาจะสนองหรือไม่ก็อีกเรื่อง แต่เขาก็เลือกที่จะสนองคำเสนอฉันไง งั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้
"คืนนั้นฉันจำได้ว่าเธอทิ้งโน้ตไว้ ว่าไม่ให้ฉันทักเธอ แล้วทำไม...?" เขาถามฉันอย่างไม่ค่อยเข้าใจที่ฉันทำเท่าไหร่
"ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะ...ฉันติดใจนายมั้ง" ฉันตอบเขาไปเสียงเรียบพลางเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขา จริงๆ ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ฉันติดใจเขาก็จริงแต่มันก็ไม่มากพอที่ทำให้ฉันอยากซ้ำอีกแบบนี้หรอก แต่ที่ฉันนัดเขาอีกครั้งนี้ก็เพราะว่าฉันเครียด เครียดแบบหาที่ลงไม่ได้ บวกกับฉันได้เจอเขาโดยบังเอิญอีกครั้งพอดี ฉันก็เลยคิดว่าถ้าเจอเขาอีกครั้ง เขาคงจะทำให้ฉันคลายความเครียดไปได้บ้าง ซึ่งมันก็ได้ผลนะ ได้ผลดีเลยล่ะ
"หึ" เขามองหน้าฉันตอบพร้อมกับกระตุกยิ้มนิดๆ ก่อนจะสอดมือเข้ามาด้านหลังฉันแล้วรั้งฉันให้เข้าไปชิดกับเขา จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบฉัน เริ่มจากจูบที่เนิบช้าและเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อน พร้อมกับเริ่มนัวเนียกันมากขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่มันพุ่งสูง จากนั้นเราก็ทำการกินกันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง...
05.00 น.
"เธอจะกลับเลยหรือเปล่า" วินเซนต์ถามขึ้นมาในเมื่อฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากที่เราเสร็จภารกิจฉันก็เข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ ไม่งั้นคงนอนไม่สบายตัวแน่ๆ ถึงภายในห้องจะเปิดแอร์เย็นเจี๊ยบ แต่บทสวาทที่เพิ่งจบไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมามันร้อนแรงมาก จนทำให้เหงื่อซึมออกมาตามตัว ฉันก็เลยต้องอาบน้ำเพื่อให้ตัวเองนอนหลับสบายๆ
"ยังอะ แต่นายจะกลับเลยก็ได้นะ" ฉันตอบเขาและเดินไปที่หน้ากระจกและหยิบเซรั่มขวดเล็กๆ ที่ฉันพกตลอดขึ้นมาทาบำรุงผิวหน้า ฉันคงยังไม่กลับบ้านตอนนี้หรอก คงจะกลับสายๆ หรือช่วงบ่ายนู้นแหละ เพราะตอนนี้ฉันเบื่อ เบื่อคนที่บ้าน เบื่อทุกอย่างที่เป็นบ้าน อยู่ข้างนอกแบบนี้คงจะดีและสบายใจมากกว่า
วินเซนต์ลุกขึ้นและเดินไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาพันรอบเอวตัวเองไว้ จากนั้นเขาก็เดินเข้ามายืนซ้อนหลังฉันที่นั่งอยู่หน้ากระจก
"อยากให้ฉันอยู่ด้วยหรือเปล่า ?" ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาผ่านกระจกทันทีที่เขาพูดจบ ซึ่งเขาก็มองหน้าฉันกลับมาเหมือนกัน
"...นายอยู่ได้เหรอ" ถ้าเป็นปกติฉันคงปฏิเสธ แต่ตอนนี้ฉันคงไม่ปกติมั้ง เลยไม่คิดที่จะปฏิเสธเขา
"ถ้าเธอบอกว่าอยากให้ฉันอยู่ ฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ..." เขามองตาฉันและพูดออกมาเสียงเรียบ ทำให้ฉันกระตุกยิ้มขึ้นมานิดนึง ก่อนจะพูดบอกเขาออกไป
"งั้นก็ไปอาบน้ำก่อนสิ จะได้มานอนพร้อมกัน" พอฉันพูดจบ เขาก็ยิ้มออกมาและก้มลงมาจูบที่หัวฉันทีนึง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ฉันก็มองไปที่ประตูห้องน้ำหลังจากที่เขาเข้าไปได้สักพัก ...ความรู้สึกที่แวบเข้ามาตอนที่เขาก้มลงมาจูบที่หัวเมื่อสักครู่นั้นมันคืออะไร ฉันได้แต่สงสัยและถามตัวเองอยู่ในใจ แต่มันคงไม่มีไรหรอกมั้ง ฉันคงคิดมากไปเอง
วินเซนต์ใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน เขาเดินออกมาแล้วส่งยิ้มให้ฉันที่ตอนนี้ย้ายมานอนรอเขาอยู่บนเตียงแล้ว ร่างสูงดินไปเป่าผมตัวเอง พอแห้งเขาก็เดินมานอนที่เตียงข้างๆ กัน
"ง่วงยัง" เขาถาม
"ง่วงแล้ว แล้วนายไม่ใส่เสื้อนอนเหรอ"
"ไม่อะ ปกติก็ไม่ใส่เสื้อนอนอยู่แล้ว ทำไม ไม่ชอบเหรอ"
"เปล่า แค่ถามดูเฉยๆ" ฉันไม่เคยนอนค้างกับผู้ชายไง ส่วนมากเสร็จธุระแล้วเราก็จะแยกกันกลับเลย พอได้มานอนค้างแบบนี้ฉันก็เลยสงสัยว่าผู้ชายส่วนมากชอบถอดเสื้อนอนแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า
"อืม งั้นนอนเถอะ ข้างนอกเริ่มสว่างละ" เขาพูดพร้อมกับดึงฉันให้ไปนอนหนุนแขนของเขา ซึ่งฉันก็มีความลังเลอยู่นิดๆ
ฉันอึดอัดไม่ชอบให้ใครนอนกอด แต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลใจทำให้ฉันยอมขยับตัวเข้าไปนอนหนุนแขนเขาในที่สุด จะอะไรก็ช่างเถอะ อะไรที่ไม่เคยทำก็ไม่ได้แปลว่าจะทำไม่ได้เสียหน่อย
"...ฝันดีนะ" วินเซนต์จูบที่หน้าผากฉันแล้วพูดออกมาเสียงแผ่วเบา พร้อมกระชับอ้อมแขนให้ฉันขยับเข้าไปชิดแผงอกเขามากขึ้นไปอีก
"อืม" ฉันตอบรับและกอดตอบเขา จากนั้นไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของคนที่กอดฉันเอาไว้ และพอเขาหลับไปได้สักพักฉันก็หลับตามเขาไปในที่สุด...