32
หลายวันผ่านไป
หลังจากกลับมาจากทะเลลุคก็ชอบคุยโทรศัพท์ดึกๆ ดื่นๆ แทบทุกวัน พอถามก็บอกคุยงาน คำตอบเดิมๆ ซ้ำๆ จนข้าวเม่าเริ่มไม่ไว้ใจ
"คุยงานอีกแล้วหรอ" ข้าวเม่าถามเมื่อลุคเดินเข้ามาในห้องในเวลาดึก
"เอาโทรศัพท์มาดูดิ"
"เดียวนี้เช็กโทรศัพท์เลยหรอ หึงเก่งแล้วนะเรา" ลุคเดินไปหาเด็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์ให้ดู
"ทำให้หึงเก่งมากกว่า" เด็กน้อยบ่นอุบอิบ เสมองไปทางอื่น เมื่อลุคนั่งลงจ้องหน้าเธอ
"ฉันทำอะไร ก็แค่คุยงาน" ลุคถูจมูกกับแก้มนวลซ้ำไปซ้ำมา จนคนตัวเล็กรู้สึกจั๊กจี้ต้องเบี่ยงหน้าหลบ
"ขอให้จริงเถอะ"
"รักฉันหรอ หึงเก่งขนาดนี้" ลุคอมยิ้มมองหน้าเด็กขี้หึง
"คะ...ใครจะไปรักคุณลุคกัน" เด็กน้อยบอกปากยื่น รีบคลานไปนอนที่ตัวเอง แต่ลุคก็ตามขึ้นมานอนข้างๆ
"ก็คนแถวนี้แหละ"
"ขี้ตู่! " เธอผลักอกลุคแก้เขิน แล้วพลิกหันหลังให้
"ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องหึงสิ ฉันจะมีผู้หญิงอีกกี่สิบคนแล้วจะ
