“ก็แล้วแต่เมียจะคิด” เฟอนันเดสไหวไหล่บอกอย่างกวนอารมณ์ ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรสรรค์สร้างปั้นสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
เมื่อพุดมาลัยหยุดคิดเธอก็รู้ว่าทั้งหมดนี่คือแผนการ เพราะเธอย้ายหนี และไม่ยอมรับการติดต่อจากเขา แม้แต่ดาริกาก็ยังไม่รู้ที่อยู่ใหม่ของเธอแต่เขาก็ยังหาเจอ เขามันเจ้าเล่ห์ เขามันเป็นตัวร้าย เฟอนันเดสไม่ได้ออกตามหาเธอให้เหนื่อยแต่ล่อหลอกให้เธอเดินกลับมาหาเขาเอง
“เมียจ๋าอย่าหัวเสีย ป๋ามารอเมียตั้งนานแล้ว” เฟอนันเดสตบไปที่ตักของตัวเองเรียกพุดมาลัยมานั่ง
“ไอ้ฝรั่งบ้า คุณมันคือจอมเจ้าเล่ห์ คุณทำให้เพื่อนบ้านฉันคิดว่าขโมยเข้าบ้าน จนฉันต้องรีบกลับมาดูบ้าน”
เฟอนันเดสวางถ้วยกาแฟนที่จิบไปไม่ถึงหนึ่งส่วนสี่ลงอย่างใจเย็น เขายิ้มเล็กน้อยที่มุมปากจากนั้นก็ไม่พูดอะไรพ่อคนตัวสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวพุดมาลัย
พุดมาลัยไม่ทันตั้งตัวก็ถูกอุ้มจนตัวเธอลอยจาก
