“ฉันจะไม่ถามว่าอะไร เพราะรู้ว่าเป็นแหวนเพชร แล้วราคาของมันก็คงไม่น้อยเลย แต่คุณเอามาใส่ให้ฉันทำไม หรือคิดว่านี่เป็นค่าตัวแลกกับการที่ฉันกลับมาให้คุณปล้ำถึงในบ้าน” พุดมาลัยสะอื้นไห้แล้วกำลังจะดึงแหวนออกจากนิ้วแต่ถูกปรามไว้
เฟอนันเดสพยุงร่างนุ่มนิ่มขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วกระชับผ้าห่มคลุมร่างนั้นเอาไว้ เพราะไม่เช่นนั้นเขาอาจจะนั่งคุยกับเธอไม่ได้นาน ต้องหาทางลงไปนอนคุยกับเธออีก ซึ่งเขาไม่อยากทำแบบนั้นเพราะเนื้อตัวของพุดมาลัยยังเป็นจ้ำแดงขนาดเขาพยายามเบามือ แต่ก็ยังเผลอบีบ จับ ขยี้ ขยำตามเนื้อตัวเธอไปหลายครั้งตามอารมณ์ของคนห่างเมีย และคิดถึงเมียมาก
“ฟัง ฟังผมบ้างโบว์ ผมไม่ได้คิดกับคุณเหมือนครั้งแรกๆ ที่เราเจอกัน จะให้พูดยังไงดี ผมย้อนเวลากลับไปแก้ไขในสิ่งที่ทำลงไปไม่ได้ ผมขอโทษที่เคยหลอกคุณ หลอกแม่ของคุณ แต่เวลานี้และพรุ่งนี้ผมบอกได้ว่าผมจะมีคุณคนเดียว”
พุดมาลัยแค่นหัวเราะ “คิดว่าฉันจะให้ห
