‘แค่คิดให้เมา’
เขายังแย้งไปน้ำขุ่นๆ
พุดมาลัยโบกไม้โบกมือ เริ่มจะประคองสติไม่ไหว “ช่างเถอะค่ะ คุณไปส่งโบว์ที่บ้านดีกว่า”
“อาการแบบนี้กลับไปจะดีเหรอ แม่เห็นลูกสาวเมาแบบนี้จะห่วงเอานะ อยู่กับผมเถอะ”
ขาเรียวก้าวเดินไปไม่ถึงสองก้าว ก็ถูกมือแกร่งช้อนอุ้ม พุดมาลัยหวีดร้องเบาๆด้วยความตกใจ ถามเขาเสียงตื่น
“จะทำอะไรคะ”
“เดินแบบนี้เมื่อไรจะถึงประตู ผมอุ้มดีกว่า”
“ไม่ต้องค่ะ โบว์เดินเองได้ แล้วนั่นทำไมไปทางห้องนอนล่ะคะ ประตูทางออกอยู่ทางนั้น วางโบว์ลงเดี๋ยวนี้”
“ผมรู้สึกมึนๆ ถ้าขับรถออกไปตอนนี้แล้วเจอด่านตรวจจะทำยังไงล่ะ ผมว่านอนพักสักหน่อยดีกว่า แล้วผมจะไปส่งโบว์ผมรับรอง” แต่ไม่ได้บอกว่าจะไปส่งกี่โมงเฟอนันเดสคิดต่อในใจ แล้วเดินไปผลักประตูห้องนอนเข้าไปแล้วใช้เท้าดันปิดตามหลังดังโครม
“ให้คาร์เตอร์ไปส่งก็ได้นี่คะ”
“ผมไม่อยากให้โบว์อยู่ใกล้ผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้นที่หน้าตาไม่เหมือนผม”
“แล้วนั่นค
