แล้วหลุดเรียกชื่อเขาเสียงดังเสียงเรียกนั้นสั่นจนพุดมาลัยแทบจำเสียงตัวเองไม่ได้ หวีดร้องเบาๆ ก่อนที่ร่างกายจะกระตุกเกร็ง หมดแรงอยู่กับที่นอนทั้งที่เฟอนันเดสยังไม่ได้พาตัวตนชำแรกดอกไม้งามเข้ามา พุดมาลัยก็รู้สึกว่าแทบตายอยู่แล้ว เหลือบมองอีกทีก็เห็นว่าเขาปีนขึ้นมานอนอยู่ข้างๆ อวดความใหญ่โตล่ำสันของท่อนเนื้อลำใหญ่แข็งแรงราวกับเสาหิน
พุดมาลัยเบิกตากว้าง เห็นเส้นเลือดเต้นตุบๆอยู่รอบโคนหนา แล้วต้องหวีดร้องเมื่อถูกเฟอนันเดสดึงมือให้ไปจับสัมผัสกับสิ่งนั้น รู้จักกับเจ้าสิ่งมีชีวิตที่ดูดุดันร้อนผ่าวแล้วขู่เธอด้วยการพองตัวขึ้นอีก
“คุณต้องทำความคุ้นเคยกับมันมากๆนะที่รัก”
พุดมาลัยกลืนน้ำลายลงคอลำบากรู้สึกว่าท่อนลำอวบหนานุ่มหยุ่นมือราวกับกำมะหยี่ครอบทับแท่งเหล็ก เธอลองขยับ แล้วรูดเบาๆ ครั้งแรกทำตามมือของเฟอนันเดสที่พาทำ หัดสอน หลังจากนั้นมือน้อยก็ลองขยับเอง แล้วเหมือนว่ามันจะฮึกเหิมขยายตัวสู้กับมือของ
