คาเตอร์ลอบถอนใจ อยากตอบเจ้านายไปว่า ลองเกิดเป็นผู้หญิงดูอาจเข้าใจจิตใจผู้หญิงก็ได้ ว่าทำไมอยากแต่งงานแต่ไม่กล้าตอบออกไป เพราะถ้าคิดแล้วพูดตามที่ใจคิดสงสัยจะถูกปลดเป็นคนสวนแน่
ความรู้สึกเจ็บปวดท่วมท้นรุนแรงจนแทบจะยืนไม่อยู่ แต่พุดมาลัยก็ต้องข่มใจซ่อนมันเอาไว้เพราะไม่อยากให้มารดาเป็นกังวล แล้วเบี่ยงหน้าหนีทันทีเมื่อได้ยินฝีท้าวที่กำลังก้าวออกมาจากครัว
“วันนี้โบว์ไม่ไปทำงานเหรอลูก หรือว่าลาพักร้อน” เสียงมารดาถามด้วยความเป็นห่วง ร้อยวันพันปีผู้เป็นแม่แทบไม่เคยเห็นว่าลูกสาวจะลางาน
“ไม่ไปค่ะแม่ แต่เช้านี้โบว์มีนัด” คำพูดแผ่วเบาออกจากริมฝีปากสีชมพูตามธรรมชาติเคลือบไว้เพียงลิปมันบางเบาปลอบประโลมให้มารดาสบายใจ แล้วปลอบตัวเองว่าตัดสินใจถูกแล้วที่ออกมาจากวงจรอุบาทว์ของเฟอนันเดสจะได้ไม่ต้องตกเป็นทาสรักนางบำเรอให้กับเขา โดยที่เขาไม่ได้จริงใจหรือจริงจังด้วย
“โบว์มีนัดสัมภาษณ์งานค่ะแม่”
นางพรรณีมอง
