“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย เขาจะลวนลามฉันคะ” พุดมาลัยหวีดร้องตะโกนให้คนที่เดินผ่านไปมาได้ยิน ในขณะที่เฟอนันเดสเผลอ พุดมาลัยก็ใช้กระเป๋าสะพายสีครีมเป็นอาวุธฟาดไปที่หน้าหล่อเหลาของเขาอย่างไม่ยั้ง เพียงแค่เขาใช้มือปัดป้องมันก็ไม่ได้ทำให้เขาเจ็บอะไรนักแค่รู้สึกรำคาญมันมากกว่า
“โบว์เราต้องคุยกันนะ ถ้าอยากทุบกลับไปถึงบ้านจะให้นั่งทุบ นอนทุบทั้งคืน” เฟอนันเดสพยายามเกลี้ยกล่อมแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จอาวุธใบเดิมยังตีลงมาที่ใบหน้าจนเขาต้องคอยหลบเลี่ยงเอง
“ไอ้ฝรั่งบ้ากาม เราไม่มีเรื่องต้องคุยกันอีก ไปให้พ้นไป”
“เดี๋ยวนี้ขึ้นเสียงกับผมเหรอ อย่ามาแหวใส่ผมนะ ผมต้องการเคลียร์”
คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความ “ไม่ค่ะ ไม่เคลียร์ ไม่คบ เราจบกันแล้วค่ะ” พุดมาลัยกำมือแน่นรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของตัวเอง ไม่มีทางที่จะกลับไปเป็นคนโง่ให้เขาหลอกอีก
“จบเหรอ คุณจบ แต่ผมไม่จบ”
สายตาเฉยเมย น้ำเสียงแข็งๆ แบบนี้เขาไม่ชอบมันเล
