แล้ววิวาห์ก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นอย่างกะทันหัน ถามในสิ่งที่ถึงเวลาที่เธอต้องพูดมันออกไปแล้ว ส่วนเขาจะเชื่อไหมนั่นก็แล้วแต่เขาตัดสินใจเอง
“.....” ผืนป่าที่ได้ยินแบบนั้นก็ผละออกมองหน้าวิวาห์อย่างไม่เข้าใจว่าเธอกำลังจะพูดอะไร
“ถึงวาห์จะรู้ว่าพี่ป่าคงเชื่อพริม แต่วาห์ก็อยากจะบอกพี่ป่าในส่วนของวาห์บ้าง” การที่เขาไม่ตอบเธอก็ไม่คิดจะเอาคำตอบจากเขาและยืนยันสิ่งที่จะพูดในส่วนเธอบ้าง
วิวาห์ดันผืนป่าออกจากตัวก่อนจะลุกขึ้นนั่งยื่นผ้าห่มที่พับอยู่บนที่พักแขนโซฟาไว้ใช้สำหรับห่มตอนนอนดูหนังมาพันร่างกายที่เปลือยของตัวเอง
“ที่พี่ป่าฟังจากพริมบอกว่าวาห์แย่งแฟนพริม จริงๆแล้วคนที่ถูกแย่งแฟนในตอนนั้นไม่ใช่พริม” เธอไม่รอช้าเข้าเรื่องในทันที “แต่เป็นพริมที่แย่งแฟนของวาห์”
วิวาห์หันไปมองหน้าเขาแล้วพูดเรื่องในอดีตออกมาบ้างตั้งแต่แรก...
“แกต้องไปรับเลือดแบบนี้ทุกเดือนเลยหรอพริม” น้ำเสียงห่วงใยของวิวาห์ถามเพื่อน
