เป็นเราได้ไหม
…แล้วเขาก็มาจริง ๆ
หลังจากที่เขาวางสายไป ก็ครบหนึ่งชั่วโมงตามที่เขาบอกพอดี ปรางขวัญเดินลงไปรับเขาข้างล่างด้วยสีหน้างอง้ำ เธอบอกว่าไม่ให้มา เขาก็ไม่ยอมฟัง แถมยังตัดสายเธอไปเสียดื้อ ๆ แล้วยังไม่ยอมเปิดอ่านข้อความที่เธอส่งไป โทร. กลับมาอีกทีก็ตอนมาถึงหน้าอะพาร์ตเมนต์ของเธอแล้ว
"ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย ไม่ดีใจเหรอที่มาหาน่ะ" เขาพูดเย้าแหย่พร้อมวางกระเป๋าเสื้อผ้าลงบนเตียง ก่อนจะยื่นเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแลกสำหรับใส่ไปทำงานพรุ่งนี้ที่อยู่ในไม้แขวนให้เธอเอาไปแขวนให้
"บอกว่าไม่ต้องมาไงคะ" หญิงสาวบอกแล้วเดินไปรับเสื้อเชิ้ตจากเขา แล้วเดินเอาไปแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าของเธอ
"ซ่อนใครไว้หรือเปล่า ถึงไม่อยากให้มา" เขากระเซ้าเธอ
ยิ้ม ๆ
"มีที่ไหนกัน"
"ไม่มี งั้นก็มาได้ดิ"
"ไม่ไปหาผู้หญิงของคุณล่ะ"
"แหนะ มีหึง" เขาว่ายิ้ม ๆ ก่อนจะเอื้อมมือออกไปดึงแขนเธอให้มานั่งลงบนตัก ปรางขวัญขัดขื
